Zalimin ve zorbanın canını yakmaya devam edeceğiz

Bir insan eğer savunmasını din kötüdür, ben iyiyim üzerine kurmuşsa, o kişinin benliği kimleri üstün tutuyorsa onlara sizi dokundurtmaz. Yani kendi kötülüklerini ret eden, bütün kötülükleri dine yıkan bir insana birşey anlatamazsınız. O kişilere gazetecilik yapamazsınız. Onun gözünde iyi bir gazeteci olmak istiyorsanız, onun beğendiklerini övecek, beğenmediklerini kötüleyeceksiniz. Ve bunu sürekli yapmak zorundasın. Bir kere bile onun beğendiği birini eleştirirsen sanki şimdiye kadar hiç yokmuşsun gibi muamele görür ve saldırıya uğrarsın. Hatta bu saldırılar kişiliğinize yönelik olur. Gazetecilik ne olup bittiğini anlamak isteyenler için yapılır. Savunma mekanizması kurmuş bir insan için gerçek önemli değildir. O sadece duymak istediklerini dinler. Eğer duymak istemediği şeyler söylerseniz dikenlerini çıkartır ve dizin canınızı acıtmaya çalışır. Aslında gerçek karşısında canı acıyan kendisidir. Gerçekten kaçmaktadır çünkü acıtmaktadır. Bu zorlu yolculuk yerine nefsani davranmak yani öfke duymak, düşmanlaştırmak, saldırmak daha kolaydır. Bu savunma mekanizması o kadar devasa boyutta toplumsal düzeyde yaşanmaktadır. Yani bir kişi yüzleşmek istemez kaçar, iki kişi öyle ama bu milyonlarca kişi için geçerli bir durum oldu. Savunma mekanizması olarak din düşmanları insanların eline dini verdi. Bu dediler sizi yutacak. Yok olmamak için kendinizi savunun. Artık gazetecelik bu noktada bitmiştir. Neden kimse beni dinlemiyor sorusu burada hükmünü yitirmiştir. İnsanlar savunmaya çekilmiştir. Yani düşmanlar her taraftan saldırıyordur. İyilerin kahramanı kılıçdaroğludur. Ordulara komuta ermektedir. Şimdi sen bu ortamda “ama kılıçdaroğluda biraz sessiz” dediğşnde o gözler seni otomatikman düşman askeri olarak görmektedir. Çünkü savunmadan dolayı o kadar duyarlılaşmışlardır ki en küçük eleştiri onlara çok ağır gelmektedir.

Gazeteci terapist gibidir. Ne olup bittiğini aydınlatmaya çalışır. Ama insanlarda ruh hastası gibidir. Size direnç gösterir, tedavi olmak istemez. Hatta öyle bir savunma geliştirirki, gerçeklerle yüzleşmekten gazeteceyi kötüleyerek kaçmaya çalışır. “O aslında kötü onu niye dinleyeyim ki? Hem o zamanında onlarla işbirliği yaptı” kimi kendini kandırmaya dönük savunma yapar. Şimdi kendini bilerek yada bilinç dışı kandıran bir insana ne verebilirsiniz ki? Ve bunların sayısı milyonları bulmuşken. Arada faydalanmak isteyen tek tük insana hitap edebilirsiniz. Bence yurt dışı bu konuda yurt içi kadar dirençli değil. Bu kendini kandırma savunma mekanizması yüzünden adam müslümanlık adına müslümana karşı gelmektedir. Işidli insanların analizini yaparsanız muhtemelen aynı savunma mekanizmalarını onlarda da bulacaksınız. Çünkü gerçeklerle yüzleşmek yani büyük cihat çok zor bir iştir. Örneğin insanlar korona dehşeti işe yüzleşemediğinden korona yoktur demektedirler. Yada o dehşeti anlamlandırma ve belirsizlikten kurtarmak için koronanın insan ürünü olduğunu söylerler. Bu sayede belirsizlik biraz azalmış ve anksiyete hafiflemiş olur. Sırf bu yüzden aşı olmayanlar var ve red etme savunma mekanizması yüzünden ölmektedir. Yani gerçeklerle yüzleşmek dayanılmaz geldiğinden ret etme ve aşı olmama ve ölme ile sonuçlanmaktadır. Kendi ölümüne davetiye çıkaran birine “yapma öyle, ölürsün” demek seni sadece korona çetesi işbirlikçisi yapar. Böyle bir kitleye hitap ettiğinizde kafanıza birşeylerin savrulmasını göze almak zorundasınız. Çünkü insanların çoğu en ilkel savunma mekanizmalarını kullanmaktadır.

Sakin ol sampiyon!

Ukrayna ve Kazakistani yazar misiniz? Tesekkurler.