Sinan Ateş’i öldürenler neden rahat? 

TARIK TOROS | YORUM 

Eğer ormanın kralı olmak istiyorsanız, kral gibi davranmanız yeterli değildir. Kral olmalısınız. Ve hiç şüphe olmamalıdır. Çünkü şüphe kaosa ve sonra kendi ölümüne neden olur.

Devlette hiç olmadığı kadar kadim bir mücadele yaşanıyor ve altta mücadele eden siyasetçi, gazeteci, akademisyen takımının mühim bölümü bunun farkında değil. Bu bir hukuk veya demokrasi kavgası değil. İnsan hakları kavgası hiç değil.

Devletin belli kodlarıyla ilgili bir kavga ve girişte yüz tanıma sisteminden geçemezseniz sizi içine almıyor. Yakın vadede, en azından bizim kendi biyolojik ömür sınırlarımız içinde bunun çözülebileceği yok.

“Muhalif” politikacıları “hayretle” izliyoruz. Yine, birkaçı müstesna Türkiye’den yayın yapan basın erbabına bakın, resmî söylemin yanında hizalanmada siyasetçilerden farksızdırlar. Ne çare son dönemde onlar da pozisyonlanmakta sorun yaşıyor. 

Misal: 28 Şubatçı generallere tahliye istemek kadar doğal ve insani bir şey yoktur. Yaş ortalaması 81 olan paşalara yapılan muameleyi eleştirirken, onlar görevdeyken yaşanan olayların mesnetsiz olduğunu savunmak budalalıktır.

O dönem Genelkurmay’la birlikte çalışanların “Deliller üretilmiş” demeleri doğal da… Onların öğrencilerinin biraz daha bakması gerekmez mi?

***

Yakın tarih elbette önemli ve bugünü analiz etmede çok gerekli bilgiler barındırıyor. Çünkü ülkenin kritik son 30 yılının kimi aktörleri halen aktif, yaşlansalar da emekli olmuyorlar. Akla hep Mehmet Ağar gelir de Fatih Çekirge ve Sedat Ergin gelmez mesela. Mustafa Balbay üç dönem CHP’de milletvekilliği yaptı, Hulki Cevizoğlu son seçimde AKP’den seçildi. Eski Merkez Bankası Başkanı, İYİ Parti kurucusu Durmuş Yılmaz, “Anlaşıldı ki 2023 seçimlerinde iktidar, Meral Akşener tarafından altın tepside sunuldu.” dedi.

***

Eski Genelkurmay Başkanlarından Hüseyin Kıvrıkoğlu, “28 Şubat bin yıl sürecek!” demişti. Bugün tutuklu paşalardan Erol Özkasnak, “Tek mermi atılmadan, günün koşullarına uygun bir müdahaleden” bahsetmişti, Hürriyet’te atılan “silahsız kuvvetler” manşetine atıfta bulunarak.

Ataol Behramoğlu, daha yeni, 17 Nisan 2024’te Cumhuriyet’te, “Çetin Doğan ve arkadaşları suç işlemediler, o dönemde bulundukları yüksek sorumluluk görevinin gereğini yerine getirdiler!” diye yazdı. Dürüstlüğünden dolayı kutlanmayı hak ediyor.

***

Amacım, dezenformasyonla mücadele değil. Yazı dizisi yapıp, belgeselini de çeksem mahalle bildiğini okuyacak, rüzgar sert esiyor çünkü. Mevzilenme dikkat çekici, onu anlatıyorum. Değilse, Hilmi Özkök’le Aytaç Yalman’ın gazete manşetleri üzerinden “Darbeyi ben önledim!”, “Yok sen değil asıl ben önledim!” tartışmasını hatırlatmak abes. Kimse peşine düşmedi, “Hangi darbe?” diye. Biri Genelkurmay Başkanı, diğeri Kara Kuvvetleri Komutanı’ydı.

***

Devlette belli mevzileri tutanların savaşında taraflar haklı nedenlere dayansalar da gözlerini kırpmadan hukuku çiğnerler. Siyaset, bürokrasi ve medya unsurları da kendi insanının hakkını savunur, ötekini değil.

Sinan Ateş’i öldürenlerin rahatlığı Uğur Mumcu cinayetinin faili meçhul kalmasındandır. Tuğla asla çekilmez, duvar durur! Onun için anneler gününde akla ilk gelenler yaslı eşler olur, Nihal Olçok, Türkan Elçi, Şengül Hablemitoğlu, Gülefer Yazıcıoğlu, Pervin Buldan… Hatırıma gelmeyen niceleri ve elbette Cumartesi Anneleri.

***

Türkiye, kral olmadığı halde kral gibi davrananlardan geçilmiyor. Düsturları: Var olmak adil olmayan seçeneklere rağmen hayatta kalmaktır. 

Bireysel yaşamda realite budur belki. Konu, devlete çöken çeteler ise karşılarına çıkan herkesi “potansiyel darbeci” görmeye başlarlar.

50 yıl görev yaptığı üniversitesine kapıdan sokulmayan eski rektör de darbecidir, domatesin fiyat etiketini güncelleyen manav da.

Darbe ve darbecilik bu kadar ucuzlamışken 28 Şubat’ı konuşmanın pek manası yoktur esasen. Siyaset o günkü müdahaleyi kabul etmedikçe de müdahalelere açıktır.