Şehir ve hüzün

Ich auch.

Üstad çok güzel ifade etmişsiniz duyguları. Bunların geçtiği şehir anonim, sanki bir yaz günü gibi, her yaz şehri olabilir, ama duygular aynı, şu an yağmur yağsa da burada. Kuantum fiziğini anlatan, Standford, Yale, Massasshusets, Cambridge'in dünyaca ünlü kuantum fizikçilerinin anlatımlarının yer aldığı bir belgesel, bir Hint gurusunun bir sorusuyla başlıyordu. Din ve bilim çelişir mi? ve Hayatta en büyük tutsaklık nedir? Hayatta en büyük tutsaklık, aynı şehirde yaşamak, aynı monoton hayata uyanmak, aynı yollarda yürümek, aynı işleri yapmak değil demişti Hint gurusu. Hayatta en büyük tutsaklık, hergün hep aynı duyguları yaşamak. Hep aynı duyguyla uyanan, hep aynı duyguları hisseden insan, bu kısır döngüden çıkamayan insan, nerede olursa olsun, aslında tutsak insandır...demişti Hint gurusu. Çözüm uzaklara gitmek, yeni bir şehir, iş, çevre değil, bakış açısında demişti. Çözüm bu kadar yakınımızda, en masrafsız, en kolay çözüm üstelik. Bizim niyet olarak söylediğimiz husus, sanırım bu belgeselin fark etmeselerde ana fikriydi. Biz fark etmesekte ve aslında oluştuktan sonra artık bir önemi de kalmasa da, tutumlarımızı hormonlar mı belirliyor, yoksa hormonları tutumlarımız mı belirliyor, süreç nasıl işliyor, üzerine kuruluydu bu belgesle. Tipik bir tavuk mu yumurtadan, yumurta mı tavuktan çıkar sorusu. Bu sorunun önemi yok, belgeselde önemsememişti, ama hergün insanın kendi bakışaçısının etkisiyle nasıl iyilik ettiğini yahut kötülük ettiğini, kendi kendimize yaptığımızı çok güzel anlatmıştı, bilimsel izahlarla. Nefse Zulmetmekle ilgili ayetleri hatırlayın. Aşağıda da yer verdim. Nitekim, bu belgesel, bu ayetlerin bir çeşit tefsiri. Biz onlara zulmetmedik, ancak onlar kendi nefislerine zulmettiler...(Hud Suresi 101) ..Biz onlara zulmetmedik, fakat onlar kendi nefislerine zulmediyorlardı. (Nahl Suresi 118) ..Onlardan öncekiler de böyle yapmışlardı. Allah onlara zulmetmedi, fakat onlar kendilerine zulmediyorlardı.(Nahl Suresi 33) Sayın yazar, elbette, yazınızda bahsettiğiniz bu gün içindeki o kahpe döngü, bu zulmetmeyle bir değil. Bu duygu, Bediüzzamanın, 80 inde İstanbulu Çamlıca tepesinden bir ikindi vakti gibi izlediği ve Lemalarda anlattığı hislerle aynı. Bir gün bir ömürdür. Öğle öncesi bahar gençlik, gün ortası güneşli hal olgunlaşma, ikindi kemal, gün batımı da hayatın bitişi yaşlılık dönemi gibi. Gece kabir, gün ağarması da bir berzah. Birgün içinde yaşadığımız bu duyguyu, ilkbahar yaz ve sonbaharda da yaşıyoruz tüm mevsim boyu. Nihayetinde de bir ömürde. Bir gün bir prototip gibi bu yönüyle ve yazınızda o duyguların boyası da var. Bu melankoli doğamız, Üstadda kaçamamış, melankoli iyidir bazen. Yine de belgeselin linkiyle bitireyim. Bu belgeseli izleyin derim. Nefsine zulmetmek, eşyanın hakikatına varmak... üzerine tefsir ötesi bir tefekkür mü istiyorsunuz. Buyurun size linki. Bu belgeseli izleyin. Çayınızı hazırlayın ve seyre başlayın. https://www.youtube.com/watch?v=7aBACeKk1wk&t=1s&ab_channel=EzberBozanVideolar Linklere tıklamaktan korkanlar için, :) Youtube, da, tavşan deliğinden aşağı full yazın oradan türkçe çevirili olanı muhakkak görüceksiniz. İyi seyirler.