Mağaradaki altınlar!

YORUM | M. NEDİM HAZAR

Tarih boyunca ortaya çıktığı andan itibaren toplum ve otorite tarafından dışlanmayan, şeytanlaştırılmayan sosyal yapı, din ve inanç yoktur. 

Genellikle “Hüzün dönemi” olarak adlandırılan bu dönemlerin uzunluğu ise değişkendir. 

Hz. Peygamber zamanında 5 yıllık bir boykot süresi vardır ki, inanılmaz baskı ve zulüm dönemidir bu. 

Hz. İsa’nın havarileri için ise bu süre inanılmaz uzunluktadır, tam 300 yıl. 

M.S. 313 Milano fermanına kadar Hristiyanlar özgürce ibadet yapamamıştır. 

Dahası ise 4. yüzyıla kadar herhangi bir Hıristiyan tapınağı yoktur.

En azından aleni bir ibadethaneleri olmamıştır Hristiyanların.

Hristiyanlığın bir tür tarihi de sayılan Aziz Yuhanna’nın (St. John) yazı ve mektupları bu alanda çok geniş bir malumat hazinesi sunar. 

M.S. 95 yılında Roma İmparatoru Domitianus kendisine tapılsın diye Ephesus’ta görkemli bir tapınak yaptırdı. 

Ancak pagan halk arasında İsa öğretileri bir şekilde dilden dile dolaşıyordu. 

Görünürde hiç Hristiyan yoktu. 

Malum Hz. İsa’nın vazifesini tamamladığı son ana kadar toplam Hristiyan sayısı 12 bile değildi (Biri münafıktı çünkü).

Peki bu kadar az inananı olan bir din nasıl olur da 300 yıl yer altında yaşamaya ve yayılmaya devam edebilmişti. 

İsa’dan henüz 100 yıl bile geçmeden Domitianus bu hakikati fark ettiği anda, baş düşmanı ve şeytan olarak gördüğü Aziz Yuhanna’yı huzuruna çağırtı ve mucize göstermesini istedi. 

Meşhur kızgın yağa el sokma hadisesinin işte o zaman yaşandığı söylenir. 

Bu olayın akabinde Yuhanna Patmos adasına sürgüne yollandı.

O güne kadar zaten dinlerini gizlice yaşayan Hıristiyanlar artık tamamen kayıt dışına itildi. 

İlk kiliselerin hemen hepsi gizlice inşa edildi. Genellikle mağaralar bu iş için kullanılıyordu. 

Bunlardan en eskilerinden olan biri de Antakya’da bulunan Saint Pierre Kilisesi’dir. 

Çok enteresan bir ibadethanedir burası. 

Aziz Petrus Kilisesi de denilen bu dini yapı, Stauris Dağı’nın batısında kayalara oyulmuş 13 metre derinliğinde, 9,5 metre genişliğinde ve 7 metre yüksekliğinde bir mağaradan oluşmakta. Antakya’daki ilk Hristiyanların gizli toplantıları için kullandıkları bu mağara Hristiyanlığın en eski kiliselerinden biri olarak kabul edilir.

İncil’in Resullerin İşleri bölümünde Barnabas’ın Tarsus’a giderek Pavlos’u Antakya’ya getirdiği, Antakya’da bir yıl birlikte çalışarak Hristiyanlığı yaydıkları ve bu dine inananlara ‘Hristiyan’ adının verilmesinin Antakya’da gerçekleştiği bilinmekte. 

Bu bilgilere ek olarak Pavlos’un Galatyalılara yazdığı mektupta Antakya’ya gelen Petrus ile Hristiyanlığın o günkü durumunu tartıştığını belirtmekte. Hristiyan geleneği Petrus’u Antakya Kilisesi’nin kurucusu ve burada oluşan Hristiyan topluluğun ilk başpapazı olarak kabul etmiş.

Kilisenin erken döneminden günümüze sadece taban mozaiğinin parçaları ve sunağın sağında, duvar boyamalarının izleri kalmış. Dağa açılan tüneli bir zamanlar burada toplanan Hristiyanların baskınlar sırasında kaçmak için kullandıkları biliniyor. Kayalardan sızarak yalakta toplanan su vaftiz için kullanılmış. Son yıllara kadar ziyaretçilerin şifalı kabul ederek içtikleri, hastalara götürdükleri bu su sızıntısı depremler nedeniyle azalmış.

İlk inşa edilen kiliselerde unutulmayan en önemli bölümler, kaçış tünelleriydi. 

İki, bazen üç ayrı tünel bulunurdu. 

Tünel dediğime bakmayın, çok dik eğimli, ancak zayıf bir insanın sığabileceği ve genelde diğer alternatifler tercih edildiğinde içinden çıkılamayan, ölüm labirentleriydi bunlar. 

Erken dönem Hıristiyanları Romalı ve pagan askerlerden kaçmak için bunları kullanırdı. 

Bütün bu mevzuya girme sebebim var elbette. 

Son birkaç gündür Müge Anlı’nın programında Bursa’da yaşanan bir kayıp olayı ilgimi çekti. 

Kadir ya da Kadri isimli 75 yaşındaki bir amcadan bahsediliyor Müge Anlı’da…

Kadri amca birdenbire ortadan kaybolmuş.
Enteresan biri olan Kadri bey, dağlardan kimsenin yerini bilmediği otlar toplayıp, yurtdışına bile yollayan bir bitki uzmanıymış. 

Adına İmparator ya da Hükümdar Otu dediği bir ot ile başta bir takım cinsel rahatsızlıklar olmak üzere pek çok maraza şifa olduğunu iddia ediyormuş.

Maranki’nin eğitimsiz hali gibi düşünün. Milletin çaresizliğini biraz suistimal etmekten başka bir şey değil bana sorarsanız. 

Neyse esas mesele ot filan değil, Kadri Amca yıllardan beri ailesi başta olmak üzere tüm çevresine gizli bir mekan bulduğunu, içeri girişin zor olduğunu ve içeride yedi sülalelerine yetecek altın olduğunu söylüyormuş ama kimseyi inandıramıyormuş. 

İşin daha ilginç kısmı ise, iki kattan oluşan bu mağaraya giriş, ancak bir insanın sığabileceği bir deliktenmiş. 

Kadri amca “Benle birisinin gelmesi ve beni iple aşağı sarkıtması lazım, yoksa ben kendim girdikten sonra tek başıma çıkamam. Hele altınları alıp hiç çıkamam!

Müge Anlı bir haftadır Bursa’da gündem. 

AFAD’dan jandarmaya kadar yüzlerce kişilik ekipler Kadri Amca’yı arıyorlar. 

Ancak esas mesele çoktan Kadri Amca’yı aramanın dışına taşmış durumda. 

Bursa kamyonlar dolusu altını bulmak için define arayıcılarının hedefi haline geldi. 

Yüzlerce defineci bölgede dağ taş demeden bu gizli mağarayı arıyor. 

Müge Anlı araştırıp bilgi sahibi olmak yerine ortada bir yerde durmayı tercih ediyor. 

Buranın büyük ihtimal bir kilise olduğunu ve içinde şamdanların, heykellerin, haçların olabileceğini söylüyor.

Doğru yanlış onlarca başka şahit de ortaya çıktı. 

Kimi mağaraya indiğini ve zar zor tekrar çıktığını, içeride su olduğunu, duvarların ıslak olduğunu, feneri tutuklarında karşı duvarda sarı sarı parlayan şeyler olduğunu söylüyor mesela. 

Kadri Amca’nın oğlu ve gelini ise, kayıp babalarının iki arkadaşının onu mağaraya indirip, orada ölüme terk ettiklerini, şu anda sustuklarını, olay unutulunca oraya gidip altınları almayı düşündüklerini ileri sürüyor.

İşin, bir gazetecinin üzerinde konuştuğu meseleyi araştırmak yerine meselenin magazinini parlatması kısmını bir kenara bırakacak olursak, başta Bursalılar olmak üzere, Müge Anlı ve ekibine, definecilere acı haberi vereyim: Evet orası bir kilisedir. Ve orada bir tek gram bile altın yoktur. 

Çok büyük ihtimalle erken dönem Hıristiyanlara ait gizli bir kilise. 

İçinde büyük bir gizlilikle dinlerini yaşayan ve yayan Havari sonrası Hristiyanlar yaşamıştır ve onların da değil altını, tek sikkesi bile olduğunu sanmıyorum. 

Altın kırıntılarına üflediğimizde işin gerçek boyutu ise şu: 

Tarihin her döneminde inançlarını, düşüncelerini yaşamak isteyenler, tiranlar, zorbalar, krallar ve diktatörler tarafından dışlanmış ve sürülmüş, gizli olarak yaşayıp ibadetlerini yapmak zorunda kalmış. İnançlarını yaymaya çabalamışlardır. Trajik olan ise, üzerinden 2 bin yıl geçtikten sonra birlerinin olayın hakikat kısmını ıskalayıp altınlara yoğunlaşması.