Kuru fasulyeci batar mı ya?

Bütün yazışmalar ‘çöp olacak’ zamanı gelince, fakat devletimizin bankasını sıfırlayan Şahıs kaybolacak öyle mı?

Kurufasulyeciliği beceremiyor. Türkiyenin başında durursa daha iyi. En azından fasulyeci batırmaktan kurtulmuş olur. Bence Türk insanının değeri bu kadar. Yani bir fasulye kadar değeri yok. Ekonomik kanunlar bir fasulyecide bile işliyorken Türkiyede kanun işlemiyor. Fasulyecinin batması normal olması gerekirken, çünkü başında beceriksiz var, Türkiyede kanunların olmaması normal kabul ediliyor. F.tö adı altında kanunların kaldırılması normal kabul edilirken, bir fasulyecide ekonomik kanunlar yok sayılabildi mi? Adam fasulyecilikten korkuyor çünkü ekonomik kanunları yok edemiyordu. Ekonomik kanunları kendine engel olarak görüyor. Sanki kanunlar onun düşmanıymış gibi. Sanki kanunlar hayatın bir engeliymiş gibi. Nefretini bu kanunlara yönlendirmişti. Kanunlar düşmanıydı. Yani nasıl bir bakış açısı yada sapması varsa hayatı düzenleyen kanunlara kin besliyordu. Sanki kanunlar onu engelliyor gibi hissediyordu. Beceriksizliğini kabul etmiyor yada iç görüsü olmadığından beceriksizliğini göremiyor ve suçu ekonomik kanunlara atıyor. Kanunlar olmadan hayat sürmek istiyor. Bu sayede amaçlarını gerçekleştirebileceğini düşünüyor. Aslında kanun çocuklukta babadır. Yani otorite. Kanunlara düşmanlığı bence babasına olan düşmanlıktan kaynaklanıyor. Otorite kendisini gerçekleştirmek için önünde engel oluyordu. Kanunlar karşısında iç dengesini tutturamamıştı. Dengeyi bulamamıştı. Çatışmada sürekli kanunları, otoriteyi, disiplini düşman olarak görüyordu. Bu çatışmada kendine düşen rolü oynayarak dengelemek yerine çatışmayı hep tek taraflı görüyordu. Savaş gibi. Kanunları, kuralları yıkmaya, yok etmeye, parçalamaya çalışıyordu. Zamanla yıkma işinde uzmanlaştı. Çünkü hep yıkıyordu. Tam yıkamasa bir kısmını yıkıyordu. İçerden parçalamaya çalışıyordu. Önünde engel olan her kanunu amaçları için yıkıma uğratıyordu. Müslümanlarda kanunlar yıkıldıkça bundan ne anlıyorlarsa Tayyip gibi seviniyorlardı. Zamanla çok pis taktikler geliştirmeyi başardı. Mesela Devletin kanunlarını açıktan hedef alamadığı için, Devletin kanunları ayağına dolandığı için, kanunları açıktan hedef gösteremediğinden, kıskandığı düşmanını yok etmek için önce kıskandığı kişileri kanun yerine düşmanlaştorıyor. Yani kanunlara olan düşmanlığını gizliyor. Bu düşmanlığı kıskançlık krizine girdiği düşmanlarına yansıtıyor. Sonra o düşmanlar sanki kendi düşmanı değilmiş de müslümanların düşmanıymış gibi gösteriyor. Sonra kurbanları yok etmek ve kutsal ‘Devletini’ yani fasulyecisini sözde korumak için düşman olduğu kanunları çiğneme fırsatını yaşıyor. Yani büyük uğraşlar sonucu müslümanları başka müslümanlara düşmanlaştırdıktan sonra kendi kurufasulye devletini kurmak için düşmanlarını kanunları rahatlıkla çiğneyerek yok ediyor. Herşey kurufasulye Devletinin batmaması için. Ekonomik kanunları bile tersine çeviriyor. Çünkü kendisi kanun, kural, düzen, vicdan, merhamet düşmanı. Ama kendi kurufasulye Devletinde garip bir şekilde aşırı otoriter. Denge mekanizmasını hiçbir zaman kuramadı. O yüzden düşman olduğu kanunları yıkarken, yani kanunsuzluğu bir özgürlük olarak görürken tam tersi olarak güç eline geçtiğinde insanların konuşmasına bile izin vermiyor.

Bu da aşırı uçlarda yaşadığını gösteriyor. Bunun için psikiyatrist olmaya gerek yok. Ya başkalarını kendine karşı tamamen hakim olarak görüyor, mesela baba evlat ilişkisinde otorite vardır ama aynı zamanda babanın da kişiliği vardır, çocuğun da kişiliği vardır. Çocukla babanın ilişkisi sürekli bir otorite üzerinde değildir ki. O ilişkide başka duygular da vardır. Sevgi, merhamet gibi. Yani bir insanı parçalayarak sadece onu otoriteden ibaret de göremezsin sadece sevgiden ibaret de göremezsin. Burada bir bütünü parçalamaya gerek varmı? Sonra güç eline geçtiyse insanlara sadece pislikmiş gibi davranmak da ne demek? Sadece otoriteden ibaret bir anlayışı takınmak acaba babanın pozisyonunu mu kapmak anlamına geliyor? Dengeyi tutturamadığından, tek gözlüler dengeli yürümede zorluk yaşayabilir çünkü dengede beyincik, göz, iç kulak görev alır. Ya var olan bütün düzeni, dengeyi, ahengi parçalayıp özgür olacağını sanıyor yada dengeyi bozduktan sonra onda fasulye Cumhuriyeti kurup diktatör bir düzen kuruyor. Daha dengeli olan bir sistemi küçük çocuğun yap bozlarla oynaması gibi bozup yerine şahsı için uygun olan ama diğerleri için katlanılamayacak bir rejim kuruyor. Müslümanlara acımıyorum. Onlar geleceğin Uyguru, Filistini olmaya adaylar. O gün geldiğinde nerede hata yaptık bile demeyecek bu insanımsılar çöplüğün içinde yaşama mücadelesi verirler. Belki o çöplüğü bile normal bir standart kabul ederler. O yüzden müslümanlara asla güvenmiyorum.

Tayyipin bu düşmanlaştırma taktiği aslında bilimle savaştır. Bilim kanunlarına bile düşmandır. Hiçbir kanunu kabul etmiyor. Hepsini kendisine engel olmaya çalışmak olarak görüyor. Çevresindekilere bu öğretisini öğreterek çok sayıda taraftar kazandı. Adam varoluşuna karşı savaş açmış. Türkiyeyi tamamen ele geçirdi ama hala mutlu değil. Hala yeni düşmanlar üretiyor. Sanki sınırsız bir düşmanlık var gibi. Tek yapması gereken şey aslında çok basit. Dışarıdan geldiğini iddia ettiği bu düşmanlığı, arzuları önünde engel gördüğü herşeye düşman olduğu gerçeği ile değiştirmelidir.

Yani arzularını gerçekleştirmek istediğini anlarım. Ama arzularını esas kabul edip kişiliğini denge üzerinde değilde arzular üzerine yani nefis üzerine oturtursan o zaman denge tutturamazsın. Arzuların karşısındaki engelleri müslümanlara düşman olarak gösterip, çoğunluk olduğu için demokrasi kılıfında herşeyi yıkabiliyor. Arzuları önündeki en büyük engel Devletti. Devlete ve size saldırıyorlar diyerek ürettiği düşman üzerinden Adam tek şey yaptı. Devleti yıktı. Yani dengesiz olarak konumlandırdığı kişiliği Devleti küçük çocuğun yapbozu gibi yıktı. Küçük çocuğa yapılmışını ver o hemen onu sanki birşeyler yapıyormuş gibi yıkacaktır. Zaten yap boz seviyesindeki millet de Tayyipin yapbozunu bakalım yapabilecek mi diye seyrediyorlar. Uğraştığım konular bunlar. Bunu ileri gitme olarak görüyorlar. Delirmiş insanlar yıkımı aynı çocuğun yapbozu bozarak birşey yapmaya çalışması ama yapamaması gibi görüyorlar. Bence insanlara yapbozlar üzerinden eğitim verilebilir. Neyin yapmak neyin yıkmak olduğu, dengeli yapmanın çok büyük yapmaktan daha dayanıklı olduğunu yapbozlarla öğretilebilir. Bunlar hiçbir kuralı dikkate almadıklarından gerçekten, bilimden, insanlıktan kopuk yaşarlar. Bir varlık gösteremezler. Gitsinler bir fabrika sahibi ile konuşsunlar. Fabrika sahibi diğerlerini düşmanlaştırıp onların fabrikalarını yıkarak, el koyarak mı başarılı olmuş yoksa gece gündüz çalışarak, okuyarak, kuralları doğru uygulayarak mı başarılı olmuş.