Kılıçdaroğlu’nun Erdoğan’dan daha tehlikeli sözleri

Kılıçdaroğlu kemalistinin ve diğer kemalistlerin ideolojilerinin temel ayaklarından birisi Yunan düşmanlığıdır. Tıpkı milliyetçi ideolojiye sahip insanların milliyetçikliklerini pekiştirmek için PKK yı kullanması gibi. Sanırsın ki bunlar var olmak, ayakta kalabilmek için, yıkılıp gitmemek, sönmemek için PKK ya muhtaçtır. Yunanistan ile kurtuluş savaşı Kemalist ideolojinin tarihinin başladığı, doğduğu, kendilerini dayandırdıkları, ayakta durabilmek için tutundukları bir olaydır. Yunanistan hikayede düşman olduğundan bu hikayeyi devam ettirirler. Çünkü Yunanın düşmanlığı Kemalist rejimi beslemektedir. Yani kendi ideolojileri için Yunan düşmanlığına ihtiyaç vardır. Bu hikayede Yunan düşmanlığından bahsedilmez, sadece Yunanın Türk düşmanlığından bahsedilir. Bu tehdit Türkleri Kemalist ideoloji etrafında kenetler. Bu dili benimsemeyenler bu hikayenin dışında kalır. Kurtuluş savaşı herkese ait iken Kemalistler Yunan düşmanlığı sayesinde bunu kendi tekellerine almıştır. Kemalistler Kurtuluş savaşını Yunan düşmanlığına indirgerler. Ama aslında olayın içinde başka güçler de vardır. Padişahın muhatap olduğu bu güçlerle Yunana karşı Kurtuluş savaşı veren Komutanlar ve milletvekilleri muhatap olmadan Kurtuluş savaşı vermiştir. Hikayenin sonunda bu güçlerle masaya oturuldu. Ama bu güçler ile kapışılmadı sadece diş gösterdiler. Fakat bu diş Yunanın Ankaraya kadar gelmesine engel olamamıştır. Hikaye burada kopukluk yaşamaktadır. Bu hikayenin benzeri Suriye Kürdistanını kuran PKK, toprakları işgal eden Işid karşısında vermiştir. Bu hikaye tüm dünyada kahramanlık mücadelesi yada kurtuluş mücadelesi olarak anlatılmaktadır. Yunan ve Işid burada alet olarak kullanılmaktadır. İnsan şunu merak ediyor; Yunanı kovaladın, denize döktün. Bunlar adalara kaçmıştır. Bu sahne pek anlatılmıyor. Yani denize döküldüler deyip geçiştiriliyor. Maden fırsatı ele geçirdiniz neden adaları da almadınız? Hangi güç tuttu? Mesela madem Yunanı yendik neden Batı trakyaya girmedik? Yada Yunan toprağı eski topraklarımız sayılır. Madem biz meydan okuyoruz, o zaman trakyada kim bizi Edirne sınırında tuttu. Neden Selanike girmedik? Kim tuttu? Askerler yorulmuşmuydu? Ama elin Yunanı Ankaraya kadar gelmesini biliyor, yorulmuyor. Demek ki görünmeyen güçler var. Nasıl Azerilere Ermenilerin işgal ettiği toprakları geri almak için şans verildi. Sonra bir noktadan sonra tamam buraya kadar başardın, bravo, ama bundan daha ileri gidemezsin diye görünmeyen bir güç müdahale eder. Ve saldıran ordu birden bire duruverir. Ama hikaye anlatılırken böyle anlatılmaz, sanki Azeriler kendi başlarına karar vermiş gibi fetihler anlatılır. Evet bir avuç Ermeniyi zaten yeneceği belliydi. Yunana da şans verdiler. Yenebiliyorsan yen dediler. Ama destek olmadılar. Yani kendi güçlerini geri çektiler. Yunanistan üzerinden de Kurtuluş savaşı hikayesi yazıldı. Ama diğer güçler mesela İngiliz, Fransız, İtalyan pek düşmanlaştırılmaz. Düşmanlaştırılan sadece Yunandır. Hatta sonra ilginçtir Türkler İngilizlere bile şeklen benzemeye başlamıştır. Madem İngiliz düşmanında neden ona benzersin ki? Ama bu kısım gözden kaçırılır, kurtuluş Yunan ile anlamlandırılır. O yüzden Kılıçdaroğlundan ezber bozan bir çıkış bekleyemezsiniz. Madem Yunanı denize döktün, 7 düvele karşı geldin, neden adaları almadın? Yunan zaten kaçmıyor mu? Şimdi adaların edebiyatını yapıyorlar. Çünkü varlıklarını Yunan düşmanlığına borçlular. Eğer hikayeden Yunan düşmanlığını çıkarırsan Kemalistlerin ideolojisi çöker. Çünkü ideoloji düşmanlık üzerinde ayakta duruyor. Kalabalıkları Yunan düşmanlığı üzerinden düşmanlık pompalayarak, insanların bünyesine düşmanlığı yerleştirerek kontrol altına alıyorlar. Bu sayede bu hikayeye karşı çıkan hain, Yunan işbirlikçisi, İngiliz ajanı oluyor. Yani Vahdettinin başına gelen bu. İngilizlerin derdi Vahdettinle olmasa Vahdettini götürmeyi başardıklarında neden gemilerini alıp istanbulu terk ettiler? Hani kurtuluş savaşı devam ediyordu? Yoksa İngilizler korktular mı? Ama aynı İngilizler Osmanlı ordusunu ve Mustafa Kemali Suriye cephesinden, Musul cephesinden geriye doğru süpürüyordu. Türk ordusu İngilizlere karşı tutunamıyordu. Bu İngilizler mi Türklerden korktu? Bırakın İngiliz, Fransız, İtalyan orduların Türkiyeye girmesini, sadece Yunan ordusu yüzünden Türkler meclisi Kayseriye taşımayı tartışıyordu. Türkiyenin yarısını Yunanlara kaptırmışlardı. Burada Yunan karşısında bile tutunamayan cephenin komutanı İsmettir. Yani İsmet için Kurtuluş savaşı çok zor geçiyordu. Çünkü hep kaybediyordu. Ve arkasını başarılı komutanlar toparlıyordu. CHP nin Kurtuluş savaşına bakışı bu yüzden daha farklıdır. Sonra meclisin itirazları üzerine komutanlar değiştirilir ve normalde sadece mecliste kalmayı planlayan Mustafa Kemal Başkomutanlığı alarak, yeni yetkilerle yüklenerek sahaya iner. Dolayısıyla Kurtuluş savaşına İnönü ve CHP nin bakış açısı farklı, savaştan sonra tasfiye olan komutanların bakışı farklı. Birisi düşmanı bir gibi görürken, diğeri düşmanı on gibi görüyordu. O yüzden Kılıçdaroğlunun Yunan anısı çok farklı olduğundan Yunanistan tehditinden bahsederken daha duygusaldır. Yunanın yeri hafızalarda bir yerine ondur. Çünkü cephede Yunan ile kanlı bir çarpışmadan sonra iki tarafta bitik durumdadır. Güçlerini tam kestiremiyor ve ikisi de savunmada kalıyor. Deneyimli bir komutanın bunları farkedebileceği düşünülmekte ve ilk davrananın savaşı kazanacağı bir pozisyon oluşmuştu. Yani İnönünün bu cephede Yunanı algılayışı neyse Kılıçdaroğlunun ki de aynı. Bunlar Yunan Yunan der ideolojilerini haklılık makamına çıkarır sonra içeride diğer Türklere ve rejime operasyonlar yaparlar. Bunlar Yunanı kullanarak diğer Türklere müdahale ederler. Yani Yunan düşmanlığı gösterirler ama günün sonunda zararı içerideki diğer Türkler görür. Bunların Türklüğü kendi ideolojileri sınırları kadardır. Kendi ideolojilerini bir devlet kabul ederler. Bu devletin sınırları kendi ideolojilerinin sınırıdır. Kuvayi Milliye üzerinden ideolojilerini en haklı makama taşırlar. Kendilerine ses çıkarıldığında sanki Kuvayi Milliyeye karşı gelmişsin gibi olur. Çünkü senin yok etmeye çalıştığın bu Kuvayi Milliye kadrolarıdır demeye gelir. Kuvayi Milliyenin arkasına saklanılır. Kuvayi Milliyeyi anlamlandıran da Yunandır. Yunan üzerinden Kuvayi Milliye güçlendirilerek bunun arkasına saklanılır. Sonra diğer Türklere bunun üzerinden haklıymış gibi saldırırlar. Ama kendilerine saldırıyoruz demezler, Kuvayi Milliyeyi koruyoruz derler. Bunlar Türkleri tasnif etme işini o zaman da yaptılar. Ve Kuvayi Milliye kavramını kendilerine mal ettiler. Demek şimdi yine Yunana ihtiyaç doğdu ki Yunan yine devreye girdi. Sanki dediğiniz gibi Türklerin kullandığı metodları Yunanlılar da iç kamuoyuna yönelik kullanıyorlar. Biri Yunan düşmanlığını diğeri Türk düşmanlığını körükleyerek ikisinin bir araya gelmesini önlüyor. Bunu sağ ve sol olaylarında da gördük. Laik antilaik kutuplaşmasında da gördük. Yani mesele sadece yunan türk ayırımı değil. Her konuda düşamlaştırma söz konusu. İsterlerse erkek kadın ayrılığı da çıkarabilirler. Yada anne çocuk ayrılığı, yada karı koca çatışması, erkek kurtuluş örgütü, kadın intikam örgütü diye. Ayrıştırmayı tarih ile günümüz arasında da yapmaktalar. Ayrışmayı partileri bölmek, cemaatleri, tarikatları bölmek için de yapmaktalar. Bu kadar ayrışma, parçalanma varken çok ilginçtir tek adam vardır. Bu büyük bir çelişkidir. İnanılmaz derece bölünmüş, parçalanmış bir toplumda tek adamın olması normalde imkansızsır. Belki 10 tane koalisyon partisinin yönetmesi gerekecek. Bu kadar ayrışmaya bu kadar birlik, tek adamlık gerçekten pes demek istiyorum. Hani sanki siyasi birlik sağlanmış gibi bir tablo var. O zaman şunu varsayabiliriz; aslında bütün siyasiler bir hareket ediyorlar. Sadece toplumu bölerek herkes kendine düşen payı kontrol etmekte ve bu kolaylaşmaktadır. O yüzden Laik Hukuk Türkiye Cumhuriyetinin yıkıldığı, anayasanın rafa kalktığı, güçler ayrılığının sonlandırıldığı, parlamentonun yetkisizleştirildiği bir ortamda Kılıçdaroğlunun Yunan adaları kafaya takması pek şaşırtıcı gelmiyor. Kuvayi Milliyeyi yöneten meclis feshedildi ve Kılıçdaroğlu feshedenlerle beraber el ele tutuştu.