YORUM | AHMET KURUCAN
Dün okuduğum ve izlediğim haberlerde İsrail-Hamas arasında cereyan eden savaşta sivil ölümlerinin toplam 6 bini geçtiği söyleniyordu. Bin 500’ü aşkın insanın ise İsrail bombardımanı ile yıkılan yaklaşık 200 bin evin enkazı altinda olduğu ifade edildi.*
Araplar “Kıssatun latentehi” derler. “Bitmeyen hikaye” demek. İsrail-Filistin özelinde 1948’den bu yana, insanlık tarihi açısından bakacak olursanız ilk insandan bu yana bitmeyen bir hikayedir insanoğlunun çeşitli vesilelerle birbirleri ile mücadelesi, kavgası ve savaşı.
Mücadele ve kavga bir kenara savaş üzerinden devam edelim: MÖ 3000 yılından bugüne 14 bin 531 savaşın meydana geldiğini söylüyor tarihçiler. Milyonlarca insan ölmüş ve öldürülmüş bu savaşlarda. 1990 yıllarda sadece Kuzey Afrika topraklarında çıkan savaşlarda toplam bir milyondan fazla insan öldüğünü söylüyor aynı kaynaklar.
Pekala bu kadar büyük can kayıplarının olduğu bu savaşların sebepleri neler? Bir tek sebebi yok. Siyasi, askeri, dini, kültürel, ekonomik bir çok sebebi var. Her bir savaş için ayrı ayrı ele almak lazım bu sebepleri.
Burada akla takılan bir soru ortak savaş tanımı. Var mı böyle bir tanım? Bildiğim kadarıyla yok. Şiddet kullanma kapasitesine sahip devletlerin karşıt devletlerle veya aynı kapasiteye sahip siyasi aktörlerle sahip oldukları o fiziksel şiddeti kullanmaları savaş tanımının ana ögesini oluşturuyor. Hepsi bu kadar. Bu açıdan bakılınca her bir savaş için ayrı bir tanım bile yapılabilir. Bununla beraber şunu söylemek yanlış olmaz sanırım; savaşın karşıtı savaşsızlık veya farklılıkları koruyarak birlikte yaşamak olduğuna göre savaş bir tarafın muhatabına isteklerini fiziksel şiddet kullanarak zorla kabul ettirmek için başvurduğu bir araçtır denilebilir. Nitekim İsrail-Hamas savaşı tam da bu kapsam içinde cereyan ediyor.
Bu kısa hatırlatmalardan sonra gelelim günümüzde cereyan eden ve haftalardır dünya siyasetini kilitleyen ve bütün dünya haber kanallarını adeta esir alan İsrail-Hamas savaşına. İşin siyasi boyutu adına bir değerlendirme yapmak bu satırların yazarını aşar. İhtiyaç da yok zaten. Yerli ve yabancı basında konu ile alakalı öylesine derinlikli analizler yapılıyor ki bunların her biri sahalarının uzmanı.
Bununla beraber insanı duyguları ölmemiş, akli melekelerini yitirmemiş, vicdanı pörsümemiş, ahlaki değerlerini kaybetmemiş yer yüzündeki her insanın söz söyleyebileceği bir yanlışlık var orada cereyan eden savaşta: sivillerin öldürülmesi. Kaldı ki başta söylediğimiz şu ana kadar olduğu ifade edilen 6 bini aşkın ölünün yarısı bebekler ve çocuklar.
Bu yanlışa bütün dünya el ele vererek DUR demeli. Bunu demek ne insanı Hamas sempatizanı yapar ne de İsrail karşıtı. Nitekim hayatın değişik alanlarında ve kademelerinde çalışan vicdanı ölmemiş nice insanlar bunu söylüyor.
Umarım ve arzu ederim ki şimdiye kadar tam anlamıyla kullanılmayan diplomasinin bütün imkanları kullanılarak önce akan kanlar durur, hayatının baharında vefat eden genç ölümleri durur, hayata yeni gözlerini açmış bebeklerin, büyük beklentilerle geleceğe umutla bakan çocukların öldürülmesi durur, durur da kalıcı bir barış bu zemin üzerine inşa edilir.
Dediğim gibi umarım ve arzu ederim.
Aksi halde anlaşılan ve görülen o ki bu insanlık faciası dünyanın gözünün içine baka baka bu savaş ve insanlık suçları yetkin ve etkin devletlerin, kurumların, örgütlerin ve kişilerin ‘DUR’ diyeceği ana kadar devam edecek.
*İsrail ve Gazze’de ölenlerin sayısı toplamda 9 bine dayandı…
Hamas İsrail savaşı ile ilgili yapılan yorumlar neye benziyor biliyor musunuz…
Kerbela’da Ehli beytin kökü kazınırken sesini çıkarmayan “ehli sünnet” takımı söylediklerinin bedelini ödemeyeceği zamanda yani iş işten geçtikten sonra Yezid’e atıp tutuyorlar biz de bunu eleştiri ve hakperestlik olarak kabul edelim diye…
Yav İsrail’i zulme kim teşvik ediyor, bu kadar zulmü yapacak gücü nerden buluyor diye yorum yapıp çuvaldızı değil iğneyi bile kimse kendine batırmıyor…
Yav İsrail’in zalim veya şeytan olduğunu anlatmaya ne gerek var. Bu kadar niye mesai harcarsınız anlamıyorum. Kuran tefsirlerinde İblisle HzAdem kıssalarında şeytan niye Adem’i aldattı onun ayağını niye kaydırdı diye şeytanın kötülüğünden kimse bahsetmez çünkü buna gerek yok Allah ona bu iş için izin vermiş onun işi bu. Ama herkes Hz Adem gibi bir büyük peygamber nasıl böyle bir zelle yaşar diye yorum yapıp kıssadan ibret çıkacak yorumlar yapar. Çünkü olması gereken Burdur.
Ama görüyorum ki şimdi sokak insanından eli kalem tutana kadar herkes bırakın Hz Adem gibi bir Safiyullahı, binbir türlü cürüm işlemiş müslümanları değil de karşısındaki İsrail’i konuşup duruyor…
Yav gerçekten “müslümanlar” Kuran’a bu kadar ters bu kadar kopuk bir kafaya nasıl sahip oldular kafam almıyor vesselam…
2.
FOURTH TRUTH
The Gate of Generosity and Beauty,
the Manifestation of the Names of Generous and Beautiful
Is it at all possible that infinite generosity and liberality, inexhaustible riches, unending treasures, peerless and eternal beauty, flawless and everlasting perfection, should not require the existence of grateful supplicants, yearning spectators and astounded onlookers, all destined to stay an eternity in an abode of bliss, a place of repose? Yes, adorning the face of the world with all these objects of beauty, creating the moon and the sun as its lamps, filling the surface of the earth with the finest varieties of sustenance and thus making it a banquet of bounty, making fruit-trees into so many dishes, and renewing them several times each season — all this shows the existence of infinite generosity and liberality. Such unending liberality and generosity, such inexhaustible treasures of mercy, require the existence of an abode of repose, a place of bliss, that shall be everlasting and contain all desirable objects within it. They also require that those who enjoy such bliss should remain in that abode of repose eternally, without suffering the pain of cessation and separation. For just as the cessation of pain is a form of pleasure, so too the cessation of pleasure is a form of pain, one that such infinite generosity is unwilling to countenance. It requires, then, the existence both of an eternal paradise and of supplicants to abide in it eternally.
Infinite generosity and liberality desire to bestow infinite bounty and infinite kindness. The bestowal of infinite bounty and infinite kindness require in turn infinite gratitude. This necessitates the perpetual existence of those who receive all the kindness so that they can demonstrate their thanks and gratitude for that perpetual bestowal and constant bounty. A petty enjoyment, made bitter by cessation, and lasting for only a brief time, is not compatible with the requirements of generosity and liberality.
Look too at the different regions of the world, each like an exhibition where God’s crafts are displayed. Pay attention to the dominical proclamations in the hands of all the plants and animals on the face of the earth and listen to the prophets and the saints, the heralds of the beauties of dominicality. They unanimously display the flawless perfections of the Glorious Maker by demonstrating His miraculous arts, and thus invite the gazes of men.
The Maker of this world has, then, most important, astounding and secret perfections. It is these He wishes to display by means of His miraculous arts. For secret, flawless perfection wishes to be manifested to those who will appreciate, admire and wonderingly gaze at it. Eternal perfection requires eternal manifestation. Such eternal manifestation in turn requires the perpetual existence of those who are to appreciate and admire it. The value of perfection will always sink in the view of its admirer if he is devoid of perpetual existence. Again, the beauteous, artistic, brilliant and adorned creatures that cover the face of the globe, bear witness to the fairness of a peerless, transcendent beauty, and indicate the subtle charms of an unparalleled, hidden pulchritude, just as sunlight bears witness to the sun. Each manifestation of that sacred, transcendent beauty, indicates the existence of countless hidden treasures in each of God’s Names. Now so exalted, peerless and hidden a beauty, just as it desires to view its own fairness in a mirror and to behold the degrees and measures of its beauty in an animate reflection, desires also to become manifest, in order to look on its own beauty through the eyes of others. That is, it wishes to look at its own beauty in two ways; firstly, by beholding itself in mirrors of variegated colour; secondly, through the gaze of yearning witnesses to itself, of bewildered admirers of its beauty.
In short, beauty and fairness desire to see and be seen. Both of these require the existence of yearning witnesses and bewildered admirers. And since beauty and fairness are eternal and everlasting, their witnesses and admirers must have perpetual life. An eternal beauty can never be satisfied with transient admirers. An admirer condemned to irreversible separation will find his love turning to enmity once he conceives of separation. His admiration will yield to ridicule, his respect to contempt. For just as obstinate man is an enemy to what is unknown to him, so too he is opposed to all that lies beyond his reach, and love that is not infinite will respond to a beauty that deserves unending admiration with implicit enmity, hatred and rejection.
So endless generosity and liberality, peerless fairness and beauty, flawless perfection — all these require the existence of eternally grateful and longing supplicants and admirers. But we see in this hospice of the world that everyone quickly leaves and vanishes, having had only a taste of that generosity, enough to whet his appetite but not to satiate him, and having seen only a dim light coming from the perfection, or rather a faint shadow of its light, without in any way being fully satisfied. It follows, then, that men are going toward a place of eternal joy where all will be bestowed on them in full measure.
In short, just as this world, with all its creatures, decisively demonstrates the existence of the Glorious Maker, so too do His sacred attributes and Names indicate, show and logically require, the existence of the hereafter.
…
The Twenty-Third Word
FIRST REMARK
Man stands in need of most of the varieties of beings in the universe and is connected to them. His needs spread through every part of the world, and his desires extend to eternity. As he wants a flower, so he wants the spring. As he desires a garden, so does he also desire everlasting Paradise. As he longs to see a friend, so does he long to see the All-Beauteous One of Glory. Just as in order to visit one he loves who lives somewhere else, he is in need for his beloved’s door to be opened to him, so too in order to visit the ninety-nine per cent of his friends who have travelled to the intermediate realm and so be saved from eternal separation, he needs to seek refuge at the court of an Absolutely Powerful One. For it is He Who will close the door of this huge world and open the door of the hereafter, which is an exhibition of wonders, remove this world and establish the hereafter in its place.
Thus for man in this position the only True Object of Worship will be One in Whose hand are the reins of all things, with Whom are the treasuries of all things, Who sees all things, and is present everywhere, Who is beyond space, exempt from impotence, free of fault, and far above all defect; an All-Powerful One of Glory, an All-Compassionate One of Beauty, an All-Wise One of Perfection.
…
The Thirtieth Word
FIRST MATTER:
In every facet of the motion of all P A R T I C L E S the light of Divine unity shines like the sun. If every particle is not an official of God acting with His permission and under His authority, and if it is not undergoing change within His knowledge and power, then every particle must have infinite knowledge and limitless power; it must have eyes that see everything, a face that looks to all things, and authority over all things. For every particle of the elements acts, or can act, in an orderly fashion in all animate beings. But the order within things and laws according to which they are formed differ from one thing to the next. If their order was not known to the particles, the particles could not act, or even if they could act, they could not act without error. In which case, the particles which are performing their duties in beings are either acting with the permission and at the command, and within the knowledge and at the will, of the owner of an all-encompassing knowledge, or they themselves must have such an all-encompassing knowledge and power.
Yes, all particles of air can enter the bodies of all animate beings, the fruits of all flowers, and the structures of all leaves. They can act within them, although the way the beings are formed is all different and their order and systems quite distinct. As though the factory of a fig were a loom for weaving cloth and the factory of a pomegranate, a machine for producing sugar, and so on; the programmes of their structures and bodies all differ from each other. A particle of air, then, enters or can enter all of them. It takes up its position and acts in a wise and masterly fashion without error. And on completion of its duty it departs. A mobile particle of mobile air, therefore, either must know the forms, shapes, measures, and formations with which plants and animals, and even fruits and flowers, are clothed, or else it must be an official acting under the command and will of one who does know.
…
SECOND POINT
In every particle there are two truthful evidences to the existence and unity of the Necessarily Existent One. Indeed, by carrying out its important duties consciously and by raising mighty loads despite being powerless and lifeless, a particle bear decisive witness to the existence of the Necessarily Existent One. And by conforming to the universal order peculiar to each place it enters, and by settling anywhere as though it was its homeland, it testifies to the unity of the Necessarily Existent One and to the oneness of that Being Who is the Owner of all things, with their apparent faces and their inner aspects which look to Him. That is to say, whoever owns the particles must also own all the places it enters.
Thus, since its loads are extremely heavy and its duties endless, the particle demonstrates that it is mobile and acting at the command of One Possessing Absolute Power, and in His name. And, the fact that it conforms as though knowingly to the universal order of the cosmos and enters each place without obstacle shows that it acts through the power and wisdom of a single Being Possessing Absolute Knowledge.
A private soldier has relations with his squad, his company, his battalion, his regiment, and his division, and so on, and has duties in connection with each. Since he knows all those relations and duties, he will act in conformity with them. For, having received training and instruction under military discipline, he complies with the rules and regulations of a single supreme commander who commands all those sections.
In the same way, all particles are suitably placed within compounds, and with every facet of the compounds have different beneficial relations and different well-regulated duties that yield wise results that are all different. It is therefore surely only One in the grasp of whose power is the whole universe who can place the particles in such a way as to preserve all their relations with and duties in all the facets of the compounds, and not spoil the wise results.
For example, a particle located in the eye is suitably placed with regard to the
blood-vessels like the arteries and veins, and the motor and sensory nerves, and has a wise and purposeful relationship with the face, and then with the head, the trunk, and with the entire human body, and has beneficial duties in relation to each. This demonstrates that only one who creates all the members of the body will be able to place the particle in that position.
Particles entering the body as sustenance in the caravan of food in particular make their journey with astonishing order and wisdom. On their way, they pass through modes and stages in an orderly manner, and progressing consciously without confusion carry on till they are strained through the four filters in the bodies of animate beings. They are then loaded onto the red blood-corpuscles in order to come to the assistance of the members and cells which are in need of sustenance, rendering this assistance according to a law of generosity. It may be clearly understood from this that the One Who drives these particles and causes them to pass through thousands of different states must of necessity be a Generous Sustainer, a Compassionate Creator, in relation to Whose power particles and stars are equal.
Moreover, all particles act within embroideries of the greatest art and have relations with all the other particles therein. Since each is in a position of both dominance and subjection to all the rest, both to each individually and to all of them generally, it either knows and creates that wonderfully skilful embroidery and wisdom-displaying ornamented art, which is a thousand times impossible, or each of them is a point assigned to that motion, which proceeds from the law of Divine Determining and pen of power of the All-Wise Maker.
For example, if the stones of the dome are not dependent on the command and skill of its architect, all the stones must have skill in the art of building like an architect, and must be either subject to, or dominant over, the rest of the stones. That is, they must have the power to say: “Come, we shall stand shoulder to shoulder in order not to fall and collapse.”
In the same way, if the particles in creatures, which are thousands of times more skilfully fashioned, wonderful, and full of wisdom than the dome , are not dependent on the command of the master builder of the universe, to each of them must the ascribed as many attributes of perfection as those of the universe’s Maker.
…
Kâfirler için hazırlanan, yakıtı insan ve taş olan ateşten sakının.) [Bekara 24]
(Âyetlerimizi yalanlayan kâfirler, Cehennemliktir, orada ebedi kalırlar.) [Bekara 39]
(İnkârcının [kâfirin] az bir süre rızkını verir, sonra onu Cehennem azabına maruz bırakırım. Orası ne kötü yerdir.) [Bekara 126]
(Allah’tan kork denilince işlediği günahlar sebebiyle daha çok gurura kapılan kimseye, Cehennem yetişir. Ne kötü yataktır orası.) [Bekara 206]
(İnkârcıların [kâfirlerin] dostları tâğuttur, onları aydınlıktan karanlığa sokar. İşte bunlar Cehennemliktir, orada ebedi kalırlar.) [Bekara 257]
([Mubah bilip] tekrar faizcilik yapanlar Cehennemliktir, orada temelli kalırlar.) [Bekara 275]
(İnkârcıların [kâfirlerin] malları da, evlatları da Allah indinde bir fayda sağlamaz [onları cezadan kurtaramaz.] Onlar Cehennem yakıtıdır.) [Al-i İmran 10]
(İnkârcılara de ki: Mağlup olacak ve Cehenneme sürüleceksiniz. Orası ne kötü bir yerdir!) [Al-i İmran 12]
(Allah’ın, hakkında hiçbir delil indirmediği şeyleri Ona ortak koşmaları sebebiyle, kâfirlerin kalblerine korku salacağız. Gidecekleri yer de Cehennemdir. Zalimlerin varacağı yer ne kötüdür!) [Al-i İmran 151]
(İnkârcıların diyar diyar [refah içinde] gezip dolaşmaları seni [ümmetini] aldatmasın! Bu [tez gelip geçen] az bir menfaattir, sonunda onların varacakları yer Cehennemdir. Orası ne kötü yerdir!) [Al-i İmran 196, 197]
(Âyetlerimizi inkâr edip kâfir olanları yarın [elbette] ateşe sokacağız.) [Nisa 56]
(Bir mümini [mümin olduğu için] kasten öldürenin cezası, içinde ebedi kalacağı Cehennemdir. Allah ona gazap etmiş, onu lanetlemiş ve onun için büyük bir azap hazırlamıştır.) [Nisa 93]
(İşte onların [Allah’ı bırakıp şeytanı dost edenlerin] yeri Cehennemdir; ondan kaçıp kurtulacak bir yer de bulamazlar.) [Nisa 121]
(İnkâr edip âyetlerimizi yalanlayanlar, Cehennemliktir.) [Maide 86]
(Âyetlerimizi yalanlayıp büyüklük taslayanlar, Cehennemliktir, orada temelli kalırlar.) [Araf 36]
(Kâfirlikte ısrar edenler Cehenneme toplanacaktır.) [Enfal 36]
(Müşriklerin, Allah’ın mescitlerini imar etmeye yetkileri yoktur. [Beğendikleri] bütün işleri boşa gidecek; ebedi olarak ateşte kalacaklardır.) [Tevbe 17]
(Cehennem, kâfirleri mutlaka kuşatacaktır.) [Tevbe 49]
(Şu gerçeği anlamıyorlar mı: Allah’a ve Resulüne karşı gelene muhakkak içinde ebedi kalınacak Cehennem ateşi vardır.) [Tevbe 63]
(Allah, erkek kadın münafık ve kâfirlere ebedi kalacakları Cehennem ateşini hazırladı. O ateş onlara yeter. Allah onlara lanet etti. Onlara bitmez tükenmez bir azap vardır.) [Tevbe 68]
(Müşriklerin Cehennemlik oldukları belli olduktan sonra, akrabaları bile olsa, artık onlar için, Peygamber de, müminler de istigfar edemezler.) [Tevbe 113]
(Şakiler [azaba maruz kalanlar] ateştedir, orada feci şekilde inleyip, solurlar.) [Hud 106]
(Şaşacaksan, onların, “Biz toprak olduktan sonra mı yeniden yaratılacağız?” demelerine şaşmak gerekir. İşte onlar Rablerini inkâr edenler, boyunlarına demir halka vurulanlardır. Onlar Cehennemliktir, orada temelli kalırlar.) [Rad 5]
(Sağlam söz verdikten sonra Allah’a verdiği sözde durmayanlara, Allah’ın emrettiği bağları koparanlara [akrabalık bağlarını kesenlere] ve yeryüzünde bozgunculuk yapanlara lanet olsun, kötü yurt, [Cehennem] onlaradır.) [Rad 25]
(Allah’ın nimetine nankörlük eden ve kavimlerini helâk yurduna [Cehenneme] sürükleyen [müşrikler] ler, oraya girecektir. Orası ne kötü bir karargahtır.) [İbrahim 28, 29]
(Biz Cehennemi kâfirlere bir konak olarak hazırladık.) [Kehf 102]