Rahmetli Abdürrahim Karakoç derdi ya;
“Mektup yazdım Hasan’a,
Ha Hasan’a ha sana…”
ALDI İKTİDAR:
Terör ‘ütme’ kapısı, yoksa var etmelidir.
Bu oy ticaretinden çokça kâr etmelidir.
Velinimetimizdir; bombacıyı hoş tutup,
Hayırsever olana arzı dar etmelidir.
‘Üç-beş heyecanlı genç’ takibe değmez asla;
Önce muhalifleri istihbar etmelidir.
Hâlâ yarıdan fazla bize inanmayan var;
Onları da korkuyla bir tımar etmelidir.
Hedefe giden yolda ne yapılsa mubahtır;
Gerekirse ülkeyi tarumar etmelidir.
Kapıların ardında elleri ovuşturup,
Kameralar önünde âh u zâr etmelidir.
“Kınama Nâzırı”mız o fasih lisânıyla,(*)
Konuşup zihinleri bîkarar etmelidir.
Bu günler için lâzım, “dinayet” denilen şey,
Ne kadar kutsal varsa istismar etmelidir.
Bu dava ki… Bu dava… Sahi, neydi bu dava?
Her ne ise onu hep iktidar etmelidir.
(*) Özür dilerim, O azledilmiş sanırım…
ALDI VATANDAŞ:
Bu kaçıncı patlama şehrin tam göbeğinde,
Başımızdaki artık biraz ar etmelidir.
Olan biten ne varsa hepsi O’nun eseri;
“Yeni Türkiye”siyle iftihar etmelidir!
Her ne kadar biz zorla tutsak da tepemizde,
Koltuğu bırakmakta O ısrar etmelidir.
Milyonların önünde “ayn çatlatmak” iyi de,
Okunan ayetlere itibar etmelidir.
Binlerce insan öldü, bir tane sorumlu yok,
Tarih sayfalarına derkenar etmelidir.
Balina kadar olsun, şerefleri var ise,
Yetkililer topluca intihar etmelidir.
İhtimal, içlerinde ahreti bilen vardır;
Onlar da istifayı ihtiyar etmelidir.
Hâlâ peşinden giden yüzde elli ahali,
Gece gündüz durmadan istiğfar etmelidir.
Ey Salim, bu âlemde hakiki insan olan,
Tek gönül yıkmamalı, hep imar etmelidir.
*****
SURİYE
Bu hafta da, rahmetli Rasim Ağabeyle yaptığımız bir atışmayı paylaşmadan edemedim. Kayıtlara geçmesi gerek… Üç sene olmuş, ama, her satırı yeni… (Halep’teki kadınlardan, çocuklardan özür dilemeye bile utanıyorum. Özrümüz kabahatimizden büyük olur…)
RASİM KÖROĞLU:
Kan gölüne döndü koca Suriye,
Görmez mi olanı gözü dünyanın?
Bunca ölüm bunca katliam niye?
Düşmez mi içine sızı dünyanın?
BEKİR SALİM:
Ben de anlamam bu yaman tezadı,
Sahtekârlık olmuş özü dünyanın.
Birine yumuşak, birine katı;
Acaba kaç tane yüzü dünyanın?
RASİM KÖROĞLU:
Bitsin artık bitsin çekilen çile,
Olanı biteni getirip dile,
Ortalıkta gezen bunca katile,
Yok mudur diyecek sözü dünyanın?
BEKİR SALİM:
Siyasal İslâmcı slogan atar,
Rahatlar vicdanı, yan gelir yatar.
Cehalet ateşi herkesi yutar,
Yakar yürekleri közü dünyanın.
RASİM KÖROĞLU:
Nice savaş çıktı zaman içinde,
Bu dünya devamlı güman içinde,
Ortadoğu hep toz duman içinde;
Görünmüyor tersi düzü dünyanın.
BEKİR SALİM:
Umut beslenmiyor artık yarına,
Çocuklar ölüyor körü körüne,
Her taraf döndü bir yangın yerine,
Artık çekilmiyor nazı dünyanın.
RASİM KÖROĞLU:
Nedir, Güzel Rabbim, bu yaşananlar?
Merminin ucunda gezinir canlar.
Açlıktan can verir oldu insanlar;
Kalmadı hiç tadı tuzu dünyanın.
BEKİR SALİM:
Elimi kolumu baştan bağlıyor.
Feryat figan yüreğimi dağlıyor.
Müslüman ülkeler hep kan ağlıyor.
Sadece bize mi pozu dünyanın?
RASİM KÖROĞLU:
Kiminin boynunda kılıç bilenir.
Kiminin lokması kana belenir.
Kimisi tok gezer kimi dilenir.
Rasim, paylaşılmaz kozu dünyanın.
BEKİR SALİM:
Allah’ a el açsın, savrulup, düşen,
Doğrulamaz nefisin peşinde koşan,
Salim der benim de gönlüm perişan,
Bulaştı çamuru, tozu dünyanın…
