Anne ve babası yaklaşık 2 yıl önce 15’er gün arayla tutuklanan 12 yaşındaki Hakan Dağdeviren’in, lösemiye yakalandığı ortaya çıktı. Üç hafta önce halsizlik ve yorgunluk hisseden Hakan, geçtiğimiz hafta teyzesi tarafından hastaneye götürüldü. Yapılan tetkikler sonrası kan kanseri teşhisi konuldu. Osman Gazi Üniversitesi Hastanesi’nde tedavi altına alındı. Ancak hastalığın karaciğer, karın, kasık, boyun ve koltuk altına yayıldığı tespit edildi. Hakan’ın durumu ağır.
Öğretmen olan annesi Sabriye Dağdeviren’e verilen 6 yıl 3 ay hapis cezası onandı. Baba Gökhan Dağdeviren ise 19 yıl hapis cezasına çarptırılmıştı. Dosyası Yargıtay’da. 70 yaşındaki dede Ali Dağdeviren de Cemaat soruşturmaları kapsamında tutuklanmış, rahatsızlıkları nedeniyle tahliye edilmişti. Dede Ali Dağdeviren’in 6 yıl 9 aylık hapis cezası onanırsa o da cezaevine girecek.
Hakan’ın amcalarının da yurt dışında olduğu belirtiliyor. Anne ve babasının ardı ardına tutuklanmasının ardından tamamen içine kapanan Hakan’ın, psikolojik sorunlar yaşamaya başladığı belirtiliyor.
BABAANNE: ANNE BABASINA NASIL SÖYLEYEYİM!
Bold Medya’dan Sevinç Özarslan’ın haberine göre babaanne Meral Dağdeviren’in tek isteği, torununun tedavi sürecinde en azından annesinin Hakan’ın başında olması. Hakan, uzun bir süre hastanede kalacak. Ancak aile, tutuklu anne ve babaya çocuklarının ‘lösemi’ olduğunu söyleyemedi. Baba Gökhan Dağdeviren ile Hakan’ın önceki gün telefon görüştüğü ancak hastalık babaya söylenmedi. Babaanne Meral Dağdeviren, “Nasıl anlatabilirim ki! Baba ile telefon görüşmesi yaptılar. Önce ikisi konuştu. Sonra biz izah etmeye çalıştık. Kan değerlerini ölçtürmek için götürdük falan dedik. Şüphelendi ama Hakan’la da konuşunca biraz rahatladı. Biz hastalığını, teşhisi söylemedik ama. Şu an bilmiyorlar.” diyor.
POLİS BASKINLARI PSİKOLOJİSİNİ BOZDU
Ailenin evinin iki kez kapı kırılarak basıldığı belirtiliyor. Babaanne ve dede, bu olayların Hakan psikolojisini bozduğunu söylüyor. Torununun artık tepkisel davranmaya başladığını anlatan Meral Dağdeviren, “Artık anlıyor. Bazen ben ‘Annen baban çıksın diye dua edelim’ diyorum. ‘Hayır’ diyor. ‘O kadar çok dua ettim ki, hiç işe yaramıyor. Ben artık çıkacaklarına inanmıyorum. Çıktıkları zaman ben büyümüş olacağım. Babam yaşlı olacak’ diyor. Psikoloğa gösterdim. ‘O kadar çok omuzlarına yük almış ki, annesinin, babasının, kardeşinin, sizin yüklerinizi omuzlarında taşımaya çalışıyor. Kendi kendine halletmeye çalışıyor ve bunun altından da kalkamıyor’ dedi.” ifadelerini kullanıyor.
BU ÇOCUĞUN ANNESİNE SARILMASI LAZIM
Hastalığın Allah’tan geldiğine inandığını anlatıyor babaanne: “Bunu kul vermedi. Allah verdi bize. Bunun bir imtihan olduğunu düşünüyorum. O yönden hiçbir sıkıntım yok. Elhamdülillah. Beni en çok üzen, haksız bir şekilde bu zulmü yapanlar var ya, onları affedemiyorum. Hastalıkta bu çocuğun yanında annesinin olması gerekiyordu. Babasının olması gerekiyordu. Öyle değil mi? Birbirlerine ihtiyaçları vardı. Ben onun için kahroluyorum. Neden böyle bir travma yaşatıyorlar bize? Hastalığında babaanne yerine, anne demesi gerekmiyor muydu? Annesine sarılması gerekmiyor muydu? Ayakta olacağız, bunu da atlatacağız. Bunu bize Allah verdiyse elbette Allah bizi selamete çıkaracaktır. Ama biz yılmayacağız, yıkılmayacağız. Ben hepsini Allah’a havale ediyorum.”
