YORUM | ALPER ENDER FIRAT
Eline böyle tarihi fırsat bir daha geçer mi, iktidar olabilmek için bir daha bu şartları bulabilir mi bilemiyorum. Ancak bilinen bir şey var ki o da Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP), sadece bir mahallenin partisi olmaktan kasten, taammüden çıkmayarak ayağına kadar gelen her fırsatı harcadıklarıdır.
AKP’nin politik olarak tam iflas yaşadığı bir dönemde bile toplumsal muhalefete umut olmamayı başaran CHP’nin günlük olaylara verdiği tepkiler gösterdi ki, seçim kazanamaması, beceriksizlik kılıfına bürünmüş bir tercihtir.
Ekonomisi bitmiş, hukuksuzluğun, insan hakları ihlallerinin zirve yaptığı, ülkenin dünyadaki itibarının sıfırlandığı bir zamanda, yolsuzluğun, adam kayırmacılığın ayyuka çıktığı bir dönemde bile farklı bir politik açılım yapmayan, Saray’ın çizdiği dairenin dışına çıkmadan onun ürettiği terminolojiyi aynen kullanan bir partinin iktidar olmaması sadece beceriksizlikle açıklanmaz.
BU YAZIYI YOUTUBE’TA İZLEYEBİLİRSİNİZ ⤵️
Son amiraller bildirisine verdiği tepki de gösterdi ki CHP’nin ilkeleri değil mahalle çıkarları var ve sadece o mahallenin arzularını yerine getirecek politikaları dillendiriyor, bunun dışındakilerinin problemleri umurunda değilmiş gibi davranıyor. Evet mahallesinden dışarı çıkmamak bir tercihtir; ancak bu mahallenin nüfusu demokratik bir seçimi kazanamaya yetmiyor, buna rağmen farklı bir açılım yapmamakta ısrar ediliyorsa altında akılsızlıktan başka şeyler aramak gerekir. Kendi mahallesinden olmayan hiçbir mağduriyetin, haksızlığın yanında görünmezseniz demokrasinin gereği olarak başka bir mahalle de dönüp size bakmaz.
Ülkedeki bütün insan hakları ihlallerine karşı kulağı üzerine yatıp yokmuş gibi davranan CHP, amirallerin gözaltına alınmasına aynı duyarsızlığı göstermedi.
Bu geleneksel tavırda ısrar edip, her seçime kazanacakmış havasıyla girmesine rağmen her zaman aynı sonucu almanın ve ülkeyi AKP gibi bir iktidara mecbur bırakmanın akılla izah edilir bir tarafı yoktur.
Ana muhalefet partisi olmasına rağmen ülkedeki toplumsal muhalefeti organize etmiyor; herkese, her vatandaşa amasız-fakatsız hukukun üstünlüğü talep ediyormuş gibi davranmıyor.
Oysa toplum birçok açılım için hiç olmadığı kadar hazır halde. Laikliğin ne kadar gerekli olduğunu fiilen görmüş, dinin siyasi çıkarlar uğruna kullanılmasından sıtkı sıyrılmış, hırsızlığa perde edilmesinden illallah etmiş bir topluma elini uzatabilirdi CHP. Buradan sadece iktidar değil yeni, daha doğrusu daha önce yapamadığımız toplumsal sözleşmenin temelleri çıkabilirdi.
Kim olursa olsun kanunda yazmayan gerekçelerle hapsedilen, dayak yiyen, devletten atılan, aidiyet linçine uğrayanların sığınağı, haklarının koruyanı olabilseydi ülkenin tamamına “hukukun üstünlüğünü” fiilen göstermiş olacaktı.
Mesele falanlara filanlara sahip çıkmaktan çok daha öte diyecek, hukukun üstünlüğünün ne denli önemli bir şey olduğunu hem devleti yönetenlere hem de yönetilenlere öğretecekti.
Bu ülkenin ayrı mahallelerde yaşayıp birbirine iyi gözlerle bakmayan kesimlerini bir araya getirip millet olmanın harcını karabilmenin en iyi zamanıydı. İktidar sopasını yiyenlerin derdini anlayabilir, toplumsal yaraları tedavi etme gayretine girebilirlerdi, bunlar için politikalar üretebilirdi. Aynı zamanda kendi kitlesinin empati yapmasını da sağlayabilirdi.
Üstelik, toplumsal muhalefet onlara bunun yollarını da göstermişti. Ülkenin mutsuz her kesimi belediye seçimlerinde ittifak etti ve zalim bir tek adama karşı İstanbul’da, Ankara’da, Adana’da seçim zaferi kazandılar. Ama CHP ısrarla toplumun dilini anlamamayı tercih ediyor.
Belediye seçimlerinde olduğu gibi toplumsal muhalefeti organize etselerdi AKP’yi defalarca sandığa gömebilirlerdi. Beceriksizlik bahanesiyle bunu organize etmedi. CHP’nin toplumsal muhalefeti organize etmiyor olması bile siyasetin başka kapalı kapılar ardında yapıldığını bize ispat etmeye yeter.
Ancak şimdi sıra CHP ve onun mahallesine geldi. Recep T. Erdoğan’ın size ihtiyacı kalmadı amiraller bildirisi ile kapınızı çalacak. Oysa fırsatınız varken hem kendinizi hem de ülkeyi kurtarabilirdiniz.
