MAHMUT AKPINAR | YORUM
Kürt milliyetçileri ve Kürtçü siteler/hesaplar sürekli “Birleşik Büyük Kürdistan” haritaları paylaşıyorlar. Bu haritalardan bazılarının bir ucu Basra Körfezi’ne, bir ucu Karadeniz’e, bir ucu Akdeniz’e açılıyor. Kürt gençlerine milliyetçilik pompalıyor, hayal satıyorlar. Demokratik mücadele vermekten, Kürtlerin hayat standardını yükseltmekten öte gençleri çatışmaya, silahlanmaya davet ediyorlar. Bu propagandaların etkisiyle Irak’ta, İran’da, Suriye’de, Türkiye’de pek çok genç PKK’ya katılma ve silahlanma eğiliminde oluyor. Mevcut tabloda Kürtler, ‘Büyük Orta Doğu Projesi’ çerçevesinde İsrail ve ABD’nin bölgedeki en önemli müttefiki olarak algılanıyor. Batı dünyası her fırsatta bunu dile getiriyor.
Tarih bir yönüyle tekerrür ediyor. Dönemin büyük Batılı güçleri Osmanlı devletini, 100 yıl önce ellerine cetvel alıp, beşerî ve coğrafi dengeleri dikkate almaksızın, masa başında böldüler. Sonra müdahil olabilmek için, bölgede nizalı çok alan ve konu bıraktılar. Kurdukları devletleri de birbirine düşman ettiler. O dönem itibariyle Araplar tek parça ve güçlü bir Arap devleti hayali kuruyordu.
Dönemin süper gücü İngiltere, Arapları Osmanlı’ya karşı savaştırmak ve yanında tutmak için cömert vaatlerde bulundu. Önde gelen Arap aşiretlerini ve liderlerini Osmanlı’yı yıkmaya cesaretlendiriyor, onlara ekonomik, siyasi, askeri destek veriyordu. Günün sonunda, “Büyük Birleşik Arap Devleti” yerine 22 Arap devleti ortaya çıktı. Adeta her bir Arap şeyhine bir bölgeyi verdiler ve kendilerine mahkûm hale getirdiler.
Prensler, veliahtlar Batı’da okudu, petrol gelirleri oraya aktı. Bu ülkelerin bazıları lüks, şatafat ve sefahat içinde yaşarken Yemen, Sudan, Filistin gibi ülkeler açlıkla, sefaletle boğuştu. Şu anda 300 milyonu aşkın nüfusuyla, ciddi ekonomik güce erişen bir Arap dünyası var. Ama bu dünya, Batı’ya bağımlı, birbiriyle uzlaşamayan, Arapların onurunu koruyamayan, küçücük İsrail karşısında 75 yıldır madara olan parça-pinçik devletlerden oluşuyor.
Büyük Orta Doğu Projesi (BOP), Osmanlı’nın yıkılmasından sonra ortaya çıkan bölge devletlerini tekrar bölmeyi, atomize etmeyi amaçlıyor. 1967 ve 1973 Savaşları’nda İsrail’e tehdit oluşturan ülkeleri tek tek parçalıyor ve etkisizleştiriyorlar. Bunlardan Irak parçalandı güçsüzleşti. Suriye parçalandı, kaosa teslim ve ne olacağı meçhul. Libya iç savaşla boğuşuyor. Mısır’da bir darbe yapıldı ve ülke potansiyeli denetim altına alındı.
Türkiye’de var olan kirli ve yozlaşmış Erdoğan iktidarının, içten ve dıştan payandalarla, bir amaç için ısrarla ayakta tutulduğunu düşünüyorum. Türkiye kuruluşundan bu tarafa İsrail’in en önemli destekçi idi. Kemalist iktidarlar ve askeri dönemler bu desteği açıktan verirdi. AKP döneminde değişen sadece söylem oldu. Güya “İslamcı” iktidar söylemde İsrail karşıtı ama askeri yönetimlerden öte İsrail’i destekliyor. Gazze’de soykırım devam ederken savaşın temel lojistik malzemesi, İsrail ordusunun mühimmatı Türkiye’den gidiyor.
Milliyetçi, seküler Kürtler Batı’nın Kürtleri sevdiğini ve desteklediğini düşünüp, kendilerine “Büyük Kürdistan” kuracağını umuyorlar. Bu nedenle de İsrail ve ABD ile angajmana girme ve Batı’ya güvenme eğiliminde oluyorlar. Batı dünyası da seküler Kürtlere prim veriyor. “PKK’nın 45 yılda en iyi başardığı iş nedir?” diye sorarsanız, “Kürtleri İslam‘dan uzaklaştırmak ve sekülerleştirmektir.” derim. Batı, PKK’nın ve ilintili siyasi hareketlerin en çok bu yönünü seviyor.
Büyük Ortadoğu projesinin hedefi bölgeyi etnik ve dini açıdan parçalara bölmek ve İsrail’e tehdit oluşturabilecek bütün unsurları bertaraf etmek iken, Müslüman Kürtler kendilerine kocaman bir alanda “Birleşik Büyük Kürdistan” kurdurulacağını ve buna İsrail’in destek olacağını hayal ediyorlar. Tam da bu hayal nedeniyle (bazı) Kürtler, bölgede İsrail çıkarını önceleyen Batı politikalarına malzeme olma eğilimindeler. Kürtlerin temel hak ve özgürlüklerini savunmak her demokrat insanın üzerine borç. Ancak “Büyük Birleşik Kürdistan” iddiası kanaatimce bir havuçtan ibaret.
Irak’ı, Suriye’yi, Türkiye’yi, İran’ı parçalamayı düşünen, hatta Lübnan gibi küçücük bir ülkeyi liflerine ayırmayı hedefleyen İsrail ve onun kayıtsız şartsız müttefiki ABD, ümmetin en samimi Müslümanları, binlerce tasavvuf büyüğü, İslam alimi çıkarmış, Kudüs fatihi Selahaddin’in torunlarına ‘Büyük Kürdistan’ yolu açar mı sizce? Kuzey Irak’taki Kürt bölgelerine ilave, Suriye’de, ilerleyen zamanda İran’da ve Türkiye’de bölgesel yönetimler kurulsa, İsrail (ve ABD) bu küçük bölgeleri birleştirip kendisine yeni bir rakip, güçlü bir Müslüman ülke çıksın ister mi?
Irak’ta Barzani ve Talabani bile birbiriyle savaşmışken, anlaşamazken farklı ülkelerdeki Kürtlere birleşme fırsatı verirler mi? Yoksa Kürtler bu havucun peşinde koşarken bölgedeki bütün unsurlarla düşman hale mi gelir?
Ortadoğu’da olması gereken şey, daha da bölünmek, ayrışmak ve vuruşmak değildir; her unsurun katılımına açık, demokratik, adil yönetimler kurulması için çaba sarf etmektir. Orta Doğu halkları olarak daha fazla ayrışmaya, bölünmeye değil, emperyal planlara karşı birleşmeye, birbirimizin haklarını korumaya, coğrafyamızı birlikte savunmaya ihtiyacımız var.
Elbette Kürtler de devlet olmak isteyebilir. Ama devlet olmak çözüm olsaydı Araplar bu kadar acze düşmez, aşağılanmalara katlanmazdı. Bölgedeki azınlıklar “devlet vaadi” ile istikrarsızlık unsuru yapılmaya ve kullanılmaya çalışılmaktadır.
Aklı başında Kürtler, BOP ile ülkeler parçalanıp atomize edilirken, halklar birbirine düşman haline getirilirken Kürtlerin “Büyük Güç” yapılacağına inanmaz. 100 yıl önce aynı coğrafyada Hristiyan Ermenilere benzer vaatte bulunan ve onları İttihatçılara kurban eden Batı, Müslüman Kürtlerin kara kaşına mı hayran?
Türkiye, Suriye’de var olan otonom Kürt bölgesini yıkmak ve Rojova’yı hedef almak yerine, bölgede her halk için adil, sürdürülebilir yönetimler kurmaya liderlik etmelidir. Türkiye’nin mevcut Suriye politikası açık Kürt düşmanlığı içermektedir. Bu durum bölge için ve Türkiye iç barışı için sağlıklı değildir.
Türkiye ve Türkler Trump’ın söyleminin aksine, 1071’den bu yana, bin yıldır Kürtlerle dost, akraba ve müttefiktir. Türkiye, Cumhuriyet döneminde ortaya çıkan tekleştirici, Kürtleri dışlayan, yok sayan politikaları terk etmeli, yeryüzündeki bütün Kürtlerin güvendiği, sırtını yaslandığı bir devlet olmalıdır. Türkiye doğuda Kürtlere, batıda Arnavutlara yaslandıkça, onlarla müttefik kaldıkça büyük devlet olur.