YORUM | CEMİL TOKPINAR
Geçtiğimiz Eylül ayında aldığım bir e-mailde, özellikle son zamanlarda benzerlerini çok sık duyduğumuz bir aile probleminden söz ediliyor, neredeyse bitmiş bir aileyle ilgilenmemizi isteniyordu. Şöyle diyordu e-maili yazan hanımefendi:
“Respect School’un açtığı Aile Hayatımız programına katılan bir kursiyerim. Programınızın bana ve eşime olan olumlu katkısını anlatamam. Bu maili atmamın sebebi de bu değil. Benim sizden isteğim, sizin samimiyetinize güvenerek şu an cehennem hayatı yaşayan arkadaşıma yardım edebilmeniz. Aile problemi çok ciddi. Size kısaca bahsetmek istiyorum, yardıma ihtiyaçları var. Ama ben bunu yapamıyorum, gayretlerim yaralarına tuz basmaktan öteye geçemiyor. Ciddi terapi almaları gerekiyor.”
“Türkiye’deyken ikisi de devlet memuruydu ve aynı mesleği yapıyorlardı. KHK ile meslekten atılmışlar. Yedi yıllık evliler. Evliliklerinin ikinci yılında ikisi de hapis yatmış. Çocukları yok. Yurt dışına hicret etmişler. Kamp sürecinden sonra evlerine geçtiler. Psikolog denemeleri oldu ama başarısızlıkla sonuçlandı. Dün ziyaretlerine gittim, inanılmaz bir üzüntüyle döndüm. Sizin Ekim’de başlayacak olan kursunuzu önermek istemiştim. Ama ikisinde de birbirine inanç kalmamış. Boşanma kararı almışlar, ancak birisinin başka bir eve geçebilmesi için beklerken bir arada yaşamak zorundalar. Ne olur hocam, çabuk dönün bu maile. Yapılacak bir şeyler olmalı.”
Maili gönderen Elif Hanım, 15 yıllık evliydi ve programa eşiyle birlikte katılmıştı. Onun kendi ailesinin huzuru için gösterdiği gayretin bir benzerini aile dostları için göstermesini takdir ederken problemli aile için de çok üzülmüştüm. Telefon numaralarını alıp iletişime geçtim ve uzun bir görüşme yaptım.
İkisinin de gayretleri, tevazuları ve nezaketleri takdire değerdi. Bütün samimiyetleriyle durumlarını anlattılar. “Çok uğraştık, geçinemiyoruz. Şu anda her şeyimiz ayrı, aramızda hiçbir diyalog yok ve bir evde iki yabancı gibi yaşıyoruz” dediler.
Elbette ki, düzelmeleri adına tavsiye ettiğim bütün süreci özetlemem bile mümkün değil. Çok kısaca yazıp problem yaşayan ailelere ümit ve çözüm yöntemi sunmak istiyorum.
Hemen ilk gün kardeşlerimize birkaç aşamadan oluşan bir çözüm süreci sunduk. Bunlar özetle derinlikli dualar etmek, tavsiye edeceğimiz aile kitaplarını okumak, profesyonel aile danışmanından destek almak, Respect Aile Okulunun programına katılmak şeklindeydi. Hemen ‘Ömür Boyu Aşk’ kitabımın PDF’sini gönderdim ve ismen dua etmeye başladım. Onlar da daha ilk görüştüğümüz gün tavsiye ettiğimiz uzmanlardan randevu alıp terapilere başladılar.
İlk günden itibaren süreci takip ediyor, bilgi alıyor, sorularını cevaplıyor ve dua ediyordum.
Henüz aradan beş gün geçmişti ki, problemli bir aileye yardım etmekle ilgili bir mesaj göndermişlerdi.
Ben de durumlarını sordum ve “Birlikte yemek yemeye başladınız mı? Karşılıklı kuruyemişli çay sohbetleri yapıyor musunuz? Cemaatle namaz kılmaya başladınız mı?” diye esprili bir mesaj attım.
Gelen cevap muhteşemdi:
“Çok şükür beraber namaz kılıp yemek yiyor ve çaylarımızı içiyoruz. Önceye göre elhamdülillah çok fark var, fakat kat etmemiz gereken çok mesafe var abi. Bu süreci sağlıklı bir şekilde bitirmeyi Rabbim lütfeylesin. Kâbusa dönen hayatımıza renk, neşe geldi, uzun aradan sonra yüzümüz gülmeye başladı. Rabbime şükürler olsun, bizi tutup kaldırsın inşallah, vesile olanlardan da ebeden razı olsun.”
Rabbimize ihsan ettiği huzur ve mutluluk için sonsuz şükrederek şöyle yazdım: “Bugünkü yaşadığınız güzellikler, Rabbimizin ileride ihsan edeceği saadetin ancak onda biridir. Allah, ailenize yapacağınız yatırımı on katıyla, belki yüz katıyla ödüllendirir.”
Tavsiye ettiğimiz çözüm süreci üç ay sürdü. Bu arada hem Respect School’un Aile Hayatımız Programına katıldılar, hem profesyonel destek aldılar. Kendilerinden yaşadıkları aile sorununu ve çözüm sürecini özetleyen bilgi istedim. Onlar da yedi yıldır yaşadıkları sorunu ve çözümü şöyle özetlediler:
“Yedi yıldır evliyiz. Evliliğimizin ilk aylarından itibaren bir geçimsizlik hâli içinde bulduk kendimizi. İki taraf isteklerinde kararlı, geri adım atmıyor ve kendi doğrularının mutlak gerçek olduğu düşüncesinde. Hâliyle böyle bir pozisyonun doğuracağı tek şey, devam edegelen şiddetli tartışmalar, kavgalar, yerine göre küslükler, kalp kırmalar ve daha birçok olumsuzluklar silsilesi. Hâlbuki severek evlenmiştik. Fakat evliliğin ve çoğu noktada farklı fıtrata sahip olarak bir arada yaşamanın zorluklarını görmeye başladıkça, evlilikte sevginin tek başına yeterli olmadığını, tarafların pozisyonları icabı yapması gerekenleri yapmaması veya eksik yapmasının evlilik hayatını çekilmez hâle getirdiğini gördük.”
“Problemleri çözmek için kendi aramızda defalarca konuşmaya çalıştık, fakat uzlaşamadığımız gibi denemelerimizin birçoğu da yine tartışmalarla bitiyordu. Henüz evliliğimizin yıldönümü olmadan, bu ilişkinin böyle gidemeyeceğini görerek boşanmayı konuşur olduk. Fakat boşanmak dilde olduğu kadar kolay olmuyor. Türkiye’de son on yıldır devam eden şiddetli fırtınadan gerek bizim, gerek ailelerimizin ciddi yara alması, Avrupa’ya gelmiş olmamız, her şeye rağmen iyi kötü sürmüş bir yedi yılın hatırası, boşanma durumunda ikinci evlilikteki muhtemel adaylarla mizaçların uyuşup uyuşmayacağı, boşanmanın dinimizde ve kültürümüzde çok da sıcak bakılmayan bir hadise olması nedenleriyle, bu kararı verebilmek, bizim için çok zor ve yıpratıcı oldu. Fakat bir noktadan sonra mevcut ilişkinin çekilmez bir hal alması ve aynı evde iki yabancı gibi yaşıyor hâle gelmemiz gerçeği karşısında, kesin olarak boşanma kararı aldık. Tabiî öncesinden birkaç aile terapisti ve değer verdiğimiz büyüklerimizle görüşmelerimiz olmuştu, fakat olumlu bir sonuca varamamıştık.”
“Tam da bu süreçte iken daha önce Respect Aile Okulundan kurs almış bir aile dostumuz durumumuzu Cemil Tokpınar Abiye iletmiş. Onun talebiyle ikimiz de ayrı ayrı kendileriyle görüştük. Bu görüşmemizde de çözüm imkânı kalmadığı, artık bitirmenin en iyi yol olacağı noktasında direndik. Fakat onun olaya vukufiyeti, meseleyi değişik zaviyelerden ele alışı, her şeye rağmen bazı programlar uygulandıktan sonra boşanma konusunda karar vermenin daha isabetli olacağını söylemesi ve onca işinin arasında hiç tanımadığı bizimle çok yoğun ilgilenmesi karşısında, yuvamızın kurtulması adına bir kez daha yeni bir deneme yapmaya karar verdik.”
“Onun bize yazdığı reçetenin bir ayağı da Respect Aile Okulundan kurs almaktı ve onu da aldık. Bu yola girdikten sonra ilişkimiz çok değişti. Tüm meseleleri halledebiliyoruz diyemeyiz, fakat olaylara olan bakışımızı değiştirmeye çalıştık. Hayatta evlilik de dâhil hiçbir şeyden beklentiyi yüksek tutmama, karşılıklı fedakârlık, anlayış, sevgi ve hoşgörü içerisinde orta yolda buluşabileceğimizi gördük. Tabiî gönül ister ki daha iyisi olsun, fakat eldeki ile de birlikte yaşayabilmeye çabalamalı insan. Bu süreçte başta bu işe vesile olan aile dostumuz ve Respect Aile Okulunun değerli hocaları ile işin diğer bir ayağında yardımcı olmaya çalışan abilerimize şükranlarımızı sunuyoruz.”
Neredeyse çeyrek asra yaklaşan aile çalışmalarımız esnasında yaşadığımız binlerce olumlu değişimden birini sizlerle paylaşmak istedim. Son yıllarda artan aile problemlerini çözmek zor değil. Eğer zamanında müdahale edilirse, muhtemel boşanmaların belki de yüzde 70-80’ini önlemek mümkün.
Sizler de hem kendi ailenizin, hem çevrenizdeki ailelerin sorunlarına duyarlı olun. Problemli kimseleri, kaliteli aile kitaplarına ve videolara, profesyonel aile danışmanlarına, farklı isimler altında yapılan aile okullarına yönlendirin. Rabbimin lütfettiği örneklere bakarak şunu söyleyebilirim ki, yukarıda saydığım gayretler mutlaka faydalı ve etkili oluyor.
Bu vesileyle 21 Ocak-26 Mart tarihleri arasında üçüncü kez başlayacak olan altı hocanın vazife aldığı 40 derslik Aile Hayatımız Seminerlerini incelemenizi, çevrenize tavsiye etmenizi istirham ediyorum. İnanın küçük bir gayretle bir değil, binlerce yuvayı kurtarmak, hatta ailelerin huzurunu arttırmak, istekli olan kimseleri aile gönüllüsü yapmak mümkündür.
Geniş bilgi için bu siteyi ziyaret edebilirsiniz:
https://turkce.respectgs.us/respect-aile-okulu/aile-hayatimiz/
Allah razi olsun kiymetli hocam. Rabbim ne guzel bir hizmete vesile kilmis sizleri. Iki kisi arasinda gerilim egolarin da araya girmesiyle cekilmez hale gelince kalb ehli insanlarin araya girmesi onemli ama yeterli degil. Sizde aile danismanlarina da yonlendirmissiniz zaten. Ama belki olmassa olmazi da o insanlarin arkasindan yapilan samimi dualar. Kalbler Allah’in Yed-i kudretinde degilmi neticede.
Ne güzel bir hikaye.. Allah vesile olanlardan, samimi çaba gösterenlerden razı olsun.
Dediğiniz gibi zamanında müdahale edilse çoğu aile kurtulur.
Onca gayretin ardından yollarını ayırmaktan başka çözüm bulamamış, biri bebek iki küçük çocukla herşeye tek başıma yetmeye çalışan tek ebeveyn ve ailesini kurtarmayı başaramamış savaş yorgunu bir kadın olarak yüreğimden yükselen çok çığlık var…
Bu konuların en üzen tarafı Allah ile ilişkiye, Ahiret hayatına dokunma ve oraları sarsma tehlikesi. İkincisi ise masum yavruların kalp ve ruh acısı…
Bu mesajı birakmamın asıl sebebi ise 2 konudaki inkisarımı ifade ihtiyacı.
İlki, can havliyle çözüm ararken başvurduğunuz mercilerin hatalarının problemin büyümesine katkısı.
İkincisi ise bu meselelerdeki geç kalmışlığı affedememek.
Tek başına danışmanlarla istişare ederken çırpınan bir kalbi incitip yaralayan yaklaşımlar gördüm. Kimi kendinden emin yaptığı işi enaniyetine besin yaptığının farkında değil ” Ben bu işi çözerim ” dedi sanki neticeyi o yaratıyor..
Kimi bir taraftan duyduğunu diğerine sorup aslını astarını öğrenmeden kızıp veryansın ediyordu. Verdiğiniz yola uyulmadığını duyunca da ne halin varsa gör duygusu veren ” bildigini yap” diye son sözünü söylüyordu. Basit gibi görünen bu konular, hassas yara bere içindeki bir kalpte , gardını almış savunmak için, haklı çıkmak için pusuda bekleyen nefiste ne olumsuz tesirler icra ediyor yaşayan bilir. Bahsettiğim örnekler tecrübeli eğitimli meslek erbabindan. Eğitimsiz, tecrübesiz, bir yere koyduğu için yapanların nelere sebebiyet verdiğini geçiyorum.
Herkesin iyi niyeti, yuva kurtarma çabasıyla canhiraşane gayretinden şüphem yok. Lakin bu işler duyarlı kalp istiyor. Zira insan kalbi en çok aile içinde açık savunmasiz oluyor ve yarayı da en çok ordan alıyor.
Diğer ahhhım ise… daha büyük… kimseye dokundurmak, bilmediğim konuda had aşıp Rabbim katında mahcup olmak
istemem ama Hicamın kürsülerde ” ah .. ne olurdu … yapaydın ” gibi geçmişte yaşayanlara hitabı nevinden..
Ahhh abilerim ablalarım.. Ne olurdu hizmet heyecanı ve kosturmacasi içindeyken görebilseydiniz… yüzlerce binlerce genc insanın sizin yonlendirmenize göre şekil alışının , hayatını duzenleyişinin sorumluluğunun ağırllığı altında ezilirken, sınırlarının nerelere vardığını varacağını da görebilseydiniz. Onca gencin evliliğinin sadece evliliğe vesile olmak için görüştürmek olmadığını. Çocukların hizmet kurumlarında rehberliklerde egitilmesi olmadığını… Evlilik mesullugunun kapsaminin genisligini… evliliğe vesile olmaktan önce onları hazır hale getirmek, daha sonrası için de destek olduğunu… gorebilseydiniz keşke… halbuki bir yerde görev verirken, başlamadan önce, bir eve yurda gelecek öğrencilerle ilgilenecek rehbere bile seminerler yaparken… onun kaç katı zorlu ve kompleks olan evliliğe, ebeveynlige dair yapılması gerekenler bu kadar mı olmalıydı? Yapılanları da inkâr etmek zulüm olur lakin… Himmetin yüklendiği alanlari düşününce… o kadar yanlış yerlere harcanmış ki… Baskalariyla ilgilenme, gönüllere girme, binalar kurumlar, hizmet,… derken.
İhmal edilen en yakın dairedeki gönüllerin incinmişliği öyle birikmiş ki… kimine zorlu sırat, kimine aşılmaz uçurum olmuş.
Özetle: onca gence; “meslek, evlilik hizmetten olsun” diyenlerin mesleki yönlendirmeler için kurduğu sistem ve harcadığı kaynaklarla evliliğe yatırımlarının kıyasını yapınca aradaki uçurumun büyüklüğü acıtıyor canımı… Şimdi o uçurumdan aileler düşüyor…
Sözü burda keseyim. Dili bağlı kalbimin… misali… ne desem ifadeye yetmiyor, yetmeyecek. Bari ağlamayı becerebilsem… Yorgun ve kırık kalp öyle kabuklar bağlamak zorunda kaldım ki… Ağlamak da zorlaştı.
Buraya kadar okuyanlardan dua rica etsek çok etmiş olmayız umarım.
Yine de yaşananların ögreticiligiyle sağlam metotlar gelistirileceginin ümidive duasiyla…
ve bu konularda ömrü boyunca cile cekmis, gayret etmis abimin mujdeli ve umut dolu yazısının altına bu inkisarlar yakismasa da samimi duası istirhamiyla bitireyim.
Hürmetler