YORUM | EKREM DUMANLI
Ufukta seçim göründü ya: beklenir ki her parti halka ne vaat ediyorsa onu anlatsın. Parti programları tartışılsın, memleketin gerçek sorunlarına çözüm önerileri sunulsun. Demokrasilerde öyle oluyor çünkü…
Öyle bir tablo yok ortada. Bu manzara bile ülkenin demokrasiden ne kadar uzak olduğunu resmediyor.
Peki ne var seçim endeksli tartışmalarda? Tuzaklı öneriler, güdümlü tartışmalar, laf cambazlıkları vesaire vesaire…
En sıcak tartışma konularından bir kısmına buyurun beraber bakalım:
CHP genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, Erdoğan’ın başörtüsü istismarını önlemek için “hodri meydan” dedi ve başörtüsü yasağının kaldırılması için bir yasa tasarısı hazırlattı. Erdoğan da karşı hamle yaparak yasa değil anayasa değişikliği yapılmasını gündeme getirdi. Oysa başörtüsü yasağına sebep olan ne yasa idi ne de anayasa. Genelde “kılık kıyafet yönetmeliği” bahane edilerek insanlar mağdur edilmişti bir zamanlar. Biliyorsunuz AKP iktidara geldikten sonra bir yönetmelik değişikliğiyle başörtüsü yasağını kaldırdı. Ancak bir başka iktidar geldiğinde bir yönetmelik değişikliğiyle aynı yasağı tekrar getirebilir. Yani konu hala siyasilerin iki dudağı arasında.
Şimdi bir endişe yayılıyor: “Acaba Erdoğan, ana muhalefet liderinin pasını gole çevirmek için bir anayasa değişikliği yapacak da bu değişiklikle laiklik ilkesini ortadan mı kaldıracak? Bu yüzden mi ‘aleviler’ konusu gündeme getiriliyor ve ‘değişik inançlara özgürlük’ kılıfı içinde laiklik prensibi anayasadan siliniyor?”
Çık çıkabilirsen işin içinden…
Bir zamanlar Erdoğan’ın en keskin muhalifi iken şimdilerde onun kapıkulu haline gelmiş Bahçeli diyor ki “Seçimler 18 Haziran’da yapılacak.”
Hal böyleyse ve mevcut anayasa askıya alınmayacaksa Erdoğan üçüncü kez cumhurbaşkanı seçilebilir mi?
Yürürlükteki Ceza Kanununun mimarı, aynı zamanda Erdoğan’ın eskiden beri yakınında olan Prof. Dr. İzzet Özgenç çok net konuşuyor: ‘Seçimler erkene alınmazsa Erdoğan yeniden başkan adayı olamaz.’ diyor. Hatta bu görüşünü AKP yönetimine (sordukları için) ifade ettiğini de ilave ediyor.
Zaten diplomasını gösteremeyen ve bu yüzden tartışılan Erdoğan, anayasanın açık hükmüne rağmen üçüncü kez seçilince sürekli bir meşruiyet sorunu yaşamayacak mı?
Bu arada muhalefet Erdoğan’ın üçüncü kez seçilmesini sorun etmeyeceğini ifade etti. Anayasa ihlalini de problem yapmayacaksan niye muhalefetçilik oynuyorsun ki…
Bir dönem Erdoğan’ın başbakan olarak atadığı Ahmet Davutoğlu demiş ki “Seçim yaklaştıkça provokasyonlar artabilir”.
Gel de kara kara düşünme! Tecrübe konuşuyor çünkü. 7 Haziran 2015 tarihinde yapılan genel seçimde hezimete uğrayan Erdoğan’ın, etrafı nasıl kan gölüne çevirdiğini kim unutabilir ki! Ve o kanlı sahnenin akabinde miting meydanlarından yükselen şu cümleyi kim hatırlamaz: “Gelin bu kardeşinize 400 vekili verin, bu işi suhuletle çözelim”
Başbakanlığı bir kara propaganda çetesinin baskısıyla bırakmak zorunda kalan Davutoğlu, o karanlık dönemi anlatırken “Açıklarsam o isimler insan içine çıkamaz” demişti. Şimdi yine provokasyondan bahsediyor. Tecrübe!
Bu arada ceza yasası yine değişiyor. Güya bazı suçlar cezasız kalıyormuş da bu da kamuoyunda infiale yol açıyormuş. Mantıklı görünüyor değil mi?
Az biraz altını yoklayınca ne görüyorsunuz: Cumhurbaşkanına hakaret başta olmak üzere iktidarı huzursuz eden ama hapis cezası gerektirmeyen suçları (!) işleyenler bu değişiklikle hapsi boylayacak. Bu kadar çok cezaevi yapan bir iktidara da bu yakışır (!).
Geniş çaplı sansür planlayan internet yasasını da hesaba katarsanız fotoğraf daha bir netleşecek. Yani, hapishaneler dolup taşacak, herkes bir şekilde zindan havasını teneffüs edecek. Korku rejimi tam da böyle inşa edilir zaten…
Sıcak gündem ve çağrışımlarını listelediğinizde söz uzayıp gidiyor. Peki bir seçim arefesinde gerçek gündem bu mu olmalı?
Ekonomide tarihin en büyük çöküşlerinden biri yaşanıyor. Hazine tam takır kuru bakır. Enflasyon almış başını gidiyor; TÜİK’in ilan ettiği rakamlara göre iki haneli enflasyon yüzde 80’in üzerinde seyrediyor. ENAG gibi bağımsız araştırma kurumu bunun yüzde 180’in üzerinde olduğunu söylüyor. İş yerleri kapanıyor, işsizlik artıyor, fakirlik katlanamaz boyutlara ulaşıyor.
Ehliyetsiz ve liyakatsiz insanlar devlet memuru yapıldı; her gün yeni faturalar çıkıyor karşımıza. Devletin kritik kurumlarında görev yapan bürokratlar barlarda şarkıcı öldürüyor. Bir Yargıtay üyesi makam odasında fuhuş yaparken basılıyor. Onlarca Yargıtay üyesi 6 yıldan fazla bir süredir hücrelerde çürütülürken…
AKP rejiminin atadığı hakimlerin, savcıların, polislerin, askerlerin adları yolsuzluk, rüşvet ve uyuşturucu davalarına karışıyor. Bütün dünya Türkiye’yi uyuşturucu trafiğinin merkezinde bir ülke olarak kayda geçiriyor…
Bu arada resmi rakamlardan öğreniyoruz ki 8 ayda 30 bin Türkiye vatandaşı Avrupa’ya sığınma talebinde bulunmuş.
Siyasetin ayak oyunları ve cerbezesi ile gerçek gündem arasındaki makas ne kadar açık; değil mi? Bu farkı kapatabilen, asli sorunlara eğilme ve çözüm üretme cesaretini gösterebilen, iktidara yürüme şansını elde edebilir.
Ne var ki demokratik denklemi bozan başka bir faktör daha var: Medya. İktidar, muhalif medyanın tamamını kapattı. Çakma muhalifler de sorunların bamteline hiç dokunmuyor. Toplum devasa bir kara propaganda ve beyin yıkama ile karşı karşıya. Muhalefet sosyal medyaya yaslandıkça oradaki sansür derinleşiyor.
Görünen o ki iktidarı alaşağı edecek en büyük etken, iktidarın bizzat kendisi. Gururu, kifayetsizliği, hırsı, şımarıklığı, zulmü… Eğer muhalefet gerçekten iktidara yürümek istiyorsa bu muhteris güç sarhoşlarının söylem ve eylemini taklitten vazgeçmeli, ayak oyunları yerine gerçek sorunların çözümüne odaklanmalı.
Öncelikle Yurtta Sulh Konseyini iyi anlamamız lazım. Yurtta Sulh Konseyi üyeleri deşifre olmadı. Çünkü bu Konsey gerçek bir darbe yapmıştır. 15 Temmuzu bir basamak kullanarak Devleti ve kurumları ve ordusunu, Meclisini, Ekonomisini, Batı yönelimini çökerttiler.
Yani Yurtta Sulh Konseyi şu anda hayatta ve aktif durumdadır. Konsey hem iktidarı hem muhalefeti kontrol altına almıştır. Yani aslında Türkiye denilen yerde iktidar ve muhalefet diye bir şey yok. Bunların hepsi tiyatrodur. Yada iktidar ve muhalefet koltukların boş kalmamasını sağlamaktır. Kontrol ellerindedir. O yüzden asıl yönetim Konseyin elindedir. İktidar ve muhalefetin anlamı yoktur. Bütün güç ve kontrol Konseyin elindedir. Konsey üyeleri asıl iktidardır. Ve bu üyeler deşifre olana kadar bu böyle gidecek. Muhalefet olmadığından yalandan bir muhalefet oluşturuldu ki insanlar muhalefet yok ne biçim bir rejim bu demesinler diye yada Esad benzeri rejim demesinler diye CHP yi kullanıyorlar. Bunların bir oyun olduğunu nereden anlıyoruz? Çünkü MHP de tıpkı CHP gibi aşırı muhalefeti oynuyordu. O dönemler hayırcı cepheydi bunlar. Ne zaman ki Yurtta Sulh Konseyi kuruldu, bu kurul MHP yi şeriatçıların yanına konumlandırdı. MHP nin derin adamları “emredersiniz komutanım” demiştir. O komutan da daha yukarı çıkarak Türkleri Batıdan kopartan yabancı bir elemana durumu bildirir. Bu askeri nizamı gizlemeye çalışıyorken aslında gizleyememekteler ve demokrasi, insan haklarından, hemde muhalefette olmasına rağmen sesini çıkartamazlar. Yani Yurtta Sulh ağaçık başımızda durmakta ve bağlantılarını kimse bilmiyor. Çünkü hem adamlar tanınmıyor, maskeliler, ki bence tayyip bile onların seviyesine çıkıp muhatap olamıyordur, tayyipe sadece posta muhatap oluyordur. Tayyipe koltuğu verdiler sadece gerisi tayyipin kontrolünde değil. Birde ekonomide karışmıyorlar. Birde hırsızlıklarına, silah ticaretine, eroin ticaretine kızmıyorlar. Tayyipi ve yanındakileri tuzağa çekiyorlar. Kim bilir Tayyip karakterinde kaç insanı alaşağı ettiler.
Yurtta Sulh Konseyi Türkleri esareti altına aldığından yani ortada kanun falan yok kaç yıldır, çünkü darbe oldu çok açık, seçim ile ilgili kuralları tartışmak çok gereksiz. İsterse bir bahane ile mesela .etö daha bitmedi diyerek uzatabilir. Seçim ne ki? Konsey Atatürkün kurduğu Laik Hukuk Devleti ve güçler ayrılığını sonlandırdı. Bu sistemi bina yöneticiğinde uygulasan kriz çıkar. Yani 3 gücü darbeyle parçalara ayırdı ve sonra güçleri Konsey vesayetine aldı. Tasmaları taktı ve üç köpeği oldu. Yasama, Yürütme, Yargı diye üç tane tasma kullandı. Şimdi biz yürütme kim olacak, yasama kim olacak onu tartışıyoruz. Darbeleri indirmeden önce Orduyu ve yargıyı terörist gösterek yani Laik Türkiye Cumhuriyeti kurumlarına terör sızdığı iddiasıyla kurumları insancıklara kötü gösterdi. Bu yüzden asker kılığında Konseyin gönderdiği katiller darbe yaptığını sananlar arasına dalarak insanlara ateş ettirdi. Tıpkı geçen ki Mersin olayında teröristlerin şov yaparak yine naklen yayınla izlediğimiz gibi emniyete saldırması gibi. Aynı sahne 15 temmuzda darbecilerin emniyete saldırmaları gibi kopya eylemdir. Birinde ordu kötü gösterilirken diğerinde teröristler Suriyeden geldiler diyen Hulusi oradaki özerk bölgeyi yada kürtleri kötü göstermeye çalışıyordu. Gerçe teröristin kimliği yanlış çıkınca o olmayan terörist nasıl Suriyeden geldi anlamadım. Zaten bir daha Suriye lafı edemediler. CHP olayı başka yerlere çekti ama kendini savunması da gerekiyordu. Yani şahsını savunmak yerine PKK nın eylem zamanını ön planda tutabilirdi. Ama bilerek tutmadı çünkü Konseyin hedefi Cübbelinin dediği cihatçılar ile Siyonist Kürt Özerk Bölgesi üzerinden cihatçı kürt savaşı çıkartmak. O yüzden müslümanlara kurulacak bu tuzak için cihatçılar siyoniarlerle savaştıklarını sanırken kendilerini Kürtlerle savaş verirken bulacaklar. İlginç olan bunlar İsrailin başkenti Kudüsü tanıyorlar. Bunlar aslında İsrail dostu cihatçılardır. Ne de olsa Konsey herşeye karar verir. Silah sattıkları Işid bile savaşı yani cihatı amacından saptırıp Konseyin istediği doğrultuda Kürtlere gönderdi. Bu sayede Özerk bölge kuruldu ve bu bölgede yaşayan Kürtler PKK vesayetini kabul etmek zorunda kaldılar. Şimdi de Kürtlere kurtuluş savaşı verdirmek için önce orduyu dağıttılar sonra cihatçıları “bunlar siyonist” diyerek siyonist düşmanlığı üzerinden eğittiler. Yani teröristin kafasında ya Kürtü öldürmesi gerekiyor yada siyonist esaretine girecek düşüncesi var.
Yurtta Sulh Konseyi tamamen bölücüdür. İnsanlar kendi istekleri ile darbecilere inanıyor. Aslında bir iktidar ve muhalefet yoktur. Televizyon önündeki herşeyleri şovdur. Dikkat edilirse şov yaptıkları anlaşılır. Yani en azından dertleri olmadığı görülüyor.