YORUM | TARIK TOROS
Her şey ters gidiyor, biliyorum.
Çoğumuz için durum böyle, farkındayım.
Hayatın ve dünyanın anlamsızlığını sorguluyoruz, hep beraber.
Sorunlar üstümüze devriliyor, biri bitmeden diğeri başlıyor.
Ülkenin iç bir dert, dışı başka bir dert.
Yaşam sevinci sıfır.
Hamdolsun diyenlerde dahi bir iç burkuntusu, hüzün.
Şükür, sadece dudaklarda.
Çok içten gelmiyor.
**
Bunalımımızı gizliyoruz, öylesi bir mahcubiyet.
Barut gibi olduğumuz anlar sıklaştı, olur olmaz öfkeleniyoruz.
Nazımızın geçtiği varsa çevrede, sebepsiz patlıyoruz bazen.
Sonda o da anlıyor durumu, o da içine atıyor, mazur görüyor.
**
Geçen İngiliz Parlamentosunda bir programa katıldım.
Konu, Türkiye’de devam eden hukuk ve hürriyet krizi.
Tam adı şuydu:
“Tehdit altındaki ifade hürriyeti ve hukukun üstünlüğü.”
**
Burada bir sıkıntı var tabi.
O da şu:
Ülkede basın veya hukuk yok ki, tehdit altında olsun.
**
Konu başlığı garibime gitti gitmesine ama…
Konuşmalara bakınca…
Gerek insan hakları, gerekse gazetecilik örgütlerine mensup katılımcıların…
Türkiye gerçeğinin fazlasıyla farkında olduğunu gördüm.
**
İnsanları şu uyarmıyorsa, daha ne uyaracak?
Bir gün önce Avrupa Birliği hedefini işaret edenlerin…
Bir gün sonra Avrupa Mahkemesi kararını tanımaması, tehdit altında olanın basın veya hukuk değil, ülke olduğunu gösterir.
O ülke ve içindekiler, iktidarın tehdidi altındadır.
**
Dünya gazetecileri, gittikçe tiranlaşan yönetimleri görüyor ve yavaş yavaş birleşiyor, birbirini anlamaya çalışıyor.
Mahalleler buluşuyor.
Geçmişin günahları, küçük rezervler konularak rafa kalkıyor.
Herkes muhatabını test ediyor.
Bu sınav kimimiz için hayat boyu sürecek.
**
Çok şey ters gidiyor, biliyorum.
Çoğu için durum böyle, onun da farkındayım.
Gündemdeki her konudan bağımsız şöyle bitireyim:
Pişmanlıklarla değil, edinilen tecrübelerle yürümeli.
Kasedi başa sarıp eski hayatımızı tekrar sürecek hal yok.
Pişmanlık…
“Keşke öyle yapmasaydım” deme hali.
Ve bu ancak yargıda hafifletici sebep oluyor.
Hayatta işe yaramıyor.
