NECİP F. BAHADIR | YORUM
Son zamanda sıcak gündem öylesine yoğundu ki, 2024’e bir yazıyla, şöyle ağız tadıyla veda edemedik. Yok Narin’di, yok Öcalan’ın mesajlarıydı derken, 2024 uçup gidiverdi. Oysa yıl değerlendirmeleri yapmak adettendir. 2024’e kısaca bakalım mı? Herkesin perspektifi farklıdır, aynı yerden bakmaz, aynı şeyleri görmez. Malum, yazarınız sıcak gündemle fazla haşir neşir. O yüzden yılı yorumlarken odağa siyaseti koymasını yadırgamazsınız umarım.
Hani, Sezen Aksu bir şarkısında ‘Yıllar mı hızlandı yoksa / Ne çabuk geçiyor upuzun günler, geceler…’ diye soruyor ya… Cevabını ben vereyim; evet, zamanın ve tarihin akışı çok hızlandı. Aylarca sürmesi beklenen olay ve gelişmeler ‘günler içinde’ yaşanıp geçiyor. Akışa yetişmek imkansız gibi. Zaman sıkıştı sanki. Yıllar aylara, aylar haftalara indi.
Eskiden yıl uzar uzar yüzyıl olurdu. Şimdi ise yüzyıl kısaldı, kısaldı yıl oldu. Belki yıl bile değil, ay hatta hafta… İşte Suriye! Her şey iki hafta içinde oldu bitti. İnanılır gibi değil. Esed ‘bir varmış bir yokmuşa’ döndü. İki hafta kulaklarını dünyaya kapatan birine Esed’in gidişini anlatabilmek ve inandırmak ne kadar zor olurdu?
Başladık bile 2024’ü değerlendirmeye…
HTŞ’ye ‘yol verenler’ arasında Erdoğan yok!
Esed rejiminin çöküşü 2024’ün sürpriziydi. Yıla başlarken Beşar Esed’in yeni yılı göremeyeceğini kim tahmin edebilirdi? Erdoğan, daha birkaç hafta öncesine kadar yana yakıla Esed’le görüşmenin yollarını arıyordu. Hayır, olacakları haber vermek için değil, ‘yeni sayfa açmak’ için. Araya kimleri sokmadı ki… Putin’in ricası bile işe yaramadı. İki gün önce HTŞ’nin Şam yürüyüşü için ‘arzu etmediğimiz gelişmeler’ demişti.
Esed’in gidişi bize sürpriz ama ‘birilerine’ değil. O ‘birilerinin’ içinde Erdoğan yok. HTŞ’ye yol verenlerin kim veya kimler olduğu hala büyük sır. Bölgede yeni bir oyun kurulduğu muhakkak. Ortadoğu süper güçlerin satranç tahtası… Sanki birileri bölgeyi Trump’a hazırladı. Acaba Trump’ın hamlesi ne olacak? Suriye sadece kendi sınırlarından ibaret değil, farklı din, ırk ve mezhepler mürekkep küçük bir Ortadoğu demek…
Emekliler için ‘hüsran’ yılı!
AKP 2024’e ‘emekliler yılı’ adını verdi. Bu özel yılda emekliler iktidar veya devletten özel muamele gördü mü? Hayır. Yoksulluğa talim etti. Ekonomik durumu daha da ağırlaştı. ‘Mutlu emekliyi’ ara ki bulasın… Emekli, camilerde, parklarda burnundan soluyor, AKP’ye çok öfkeli. Kızgınlığı doğrudan Erdoğan. Ama siyasette ‘son sözü’ emekliler söyledi.
Z kuşağıydı umut. Ülkeyi değiştirecekti. Ancak emekliler, Erdoğan’ın maaşlarına yapmadığı zammın bedelini AKP’ye ağır ödetti. Reis vs. görmedi gözü… Siyasi değişimin adı oldu ‘emekliler’. Ve yıla damgasını vurdu. Emeklilerin fendi, herkesi yendi.
31 Mart; Erdoğan büyük kaybetti!
Türkiye’de 2024’ün siyasi olayı neydi?
Hiç tartışmasız, 31 Mart seçim sonuçları… Erdoğan çok büyük kaybetti. Adeta bir put yıkıldı. ‘Sandıkta yenilmez adam’ putu yerle yeksan oldu. 31 Mart olmasaydı, siyaset tarihine girdiği ‘bütün seçimleri kazanan adam’ diye geçebilirdi. Tabii bir de ‘kazanan’ vardı. Liderini değiştiren CHP, on yıllar sonra sandıktan birinci çıkmayı başardı.
Sadece İstanbul ve Ankara gibi şehirleri değil, çok partili dönemde hiç kazanamadığı Manisa, Balıkesir gibi illeri aldı. Akla ziyan yerlerde CHP adayları başkan seçildi. Örnek mi? Menzil tarikatına ev sahipliği yapan Adıyaman’da mesala. Seçimin kaderini belirleyen ne CHP’nin aday profiliydi ne de AKP’nin performansıydı, Erdoğan’a tepki ve itirazdı.
Erdoğan 31 Mart’ta ilk kez ‘ters rüzgarla’ karşılaştı. Rüzgar belki hafif kalır, Erdoğan fırtına ve tufana tutuldu. Kaptan köşkünde oturduğu Titanic’i andıran AKP gemisi buz dağına çarptı ve ‘ölümcül yara’ aldı. Kaptan her ne kadar ‘nağme yapsa’ da geminin su aldığının farkında. Bir daha yüzdürme imkanının olmadığının da… Gerçeği kabullenmek kolay mı? Artık bu yarayla sahil-i selamete çıkması mümkün değil.
İmamoğlu ve Yavaş’ın yıldızları parladı
31 Mart Erdoğan’ı tarihe gömerken iki ismin yıldızını iyice parlattı; Ekrem İmamoğlu ve Mansur Yavaş… İmamoğlu’ndan İstanbul’u geri almak için varını yoğunu ortaya koydu fakat heyhat giden gittiği yerden memnunsa bir daha geri gelmezmiş. İmamoğlu’nun karşısına bizzat kendisi çıktı, kendini meydanlara vurdu, ilçe ilçe dolaştı fakat nafile… Siyaseten önünde duramayacağını gördü, başka yollara tevessül etti, yargıyı devreye soktu. Tarihin akışını değiştirmek mümkün mü?
İmamoğlu olmadı, Mansur Yavaş gibi başka bir rakip var. Ankara’da AKP’yi ikiye katladı. Bir ‘sakin güç’ olarak yıldızının giderek parladığını görmemek için kör olmak lazım. Rakamların dili bile söylüyor; Kamuoyu yoklamalarında olası cumhurbaşkanı adaylığı sorularında ilk sıraya yerleşti. Düne kadar Erdoğan’ın karşısında aday bulunmazken aday bolluğu var şimdi. Bu da 31 Mart’ın bir sonucu.
14 yaşındaki kız çocuklarına ‘terör’ davası
2024 zulüm yılıydı aynı zamandı. AKP zulümlerinin hız kesmediği yıldı. Polis sabahın köründe masumların, mazlumların kapısına dayandı. Basit bir ‘taziye mesajı’ gözaltı ve tutuklamanın delili yapılabildi. AKP Başta Melek İpek olmak üzere yaşlılar, hastalar, çocuklar hatta bebeklerle zindanları doldurdu. 14 yaşındaki kız çocukları ‘ders çalışması’ teröre delil sayıldı. 2024 adaletsiz, merhametsiz bir yıldı. Adalet güneşi yüzünü göstermedi.
Bahçeli’nin ‘Öcalan’ çıkışı da kayıtlara geçti
MHP lideri Bahçeli’nin ‘İmralı’ çıkışını 2024’ün en önemli olaylarından biri olarak kaydetmek lazım. Bahçeli durup dururken, bayram değil seyran değilken Ekim ayında siyaset tarihinde tüm zamanların şaşırtmacasını yaptı. “Öcalan Meclis’e gelsin DEM grubunda konuşsun!” teklifinin duyulacağı son isimdi Bahçeli.
MHP ve Öcalan, Bahçeli ve Öcalan kelimeleri yan yana gelebildi. Daha birkaç ay önce DEM’in kapatılması için Anayasa Mahkemesi’ne demediğini bırakmamıştı. Ne büyük bir değişim. Devrim gibi…
Öcalan’ın hukuken Meclis’e gelemeyeceği anlaşılınca da pes etmedi, geri çekilmedi, yeni bir hamle yaptı; “DEM, İmralı’ya gitsin…” dedi. Bu arada ortağı AKP, DEM’den seçimi kazanan şehirlere kayyım atamakla meşguldü. Kayyım meselesi bile bir ortak projenin söz konusu olmadığının göstergesidir. Bahçeli’nin teklifi karşısında Erdoğan ne yapacağını şaşırdı. ‘Hayır’ diyemezdi. Bahçeli’nin ittifakı bitirmenin yollarını aradığının farkındaydı. Biraz ağırdan aldı, 2024’ü uğurlarken iki kişiden oluşan DEM heyeti İmralı’nın yolunu tuttu. Ve Ada’dan Öcalan’ın ‘Ben hazırım…’ mesajıyla döndü.
Bahçeli: Ortada yeni bir çözüm süreci yoktur
Bahçeli’nin başlattığı İmralı açılımının sonu nereye varacak? Bir eylem planına veya yeni bir sürece dönüşecek mi? Ortaklar isim koyma konusunda isteksiz. Ne Bahçeli, ne Erdoğan ‘süreç veya açılım’ kavramlarını kullanmaktan yana. Tam aksine Bahçeli, daha iki gün önce, “Ortada yeni bir çözüm veya açılım diye bir süreç hiç yoktur.” dedi.
Henüz yolun başı… Adı konmayan, isimsiz bir süreç olacağı anlaşılıyor. Erdoğan’ın, Suriye de olduğu gibi Öcalan meselesinden de ‘seçim rantı’ devşirmenin hesap ve planlarını yapacağı kesin.
Peki Bahçeli’nin hedefi nedir? Erdoğan’a seçim kazandırmak mı yoksa kaybettirmek mi? Bahçeli’nin öngörülemeyen başka hesapları olabilir mi? Olmaz olur mu? O da kendi ‘oyun planını’ sahaya sürdü. Tabii süreci sonucuna bakarak değerlendirmek gerekir. Neticesi ne olursa olsun Bahçeli’nin Öcalan açılımını ‘tarihi’ diye nitelemek lazım.
2024’ün sonbaharında başladı, 2025’e sarktı. Yeni yılın en hararetli tartışma konularından biri olacağı şüphesiz.
Gazze’de yaşanan soykırımı dünya izliyor!
Gazze’de yaşananlara değinmeden olmaz… Gazze’de 2023 yılının Ekim ayında başlayan saldırılar aralıksız sürüyor. İsrail’in saldırılarında bugüne kadar ölenlerin sayısı 46 bine dayandı. Gazze’de bir insanlık dramı yaşanıyor ancak bütün dünya gibi Türkiye de soykırımı film izler gibi izliyor. Kameralar önünde İsrail’e höykürdüklerine ya da Gazze için yürüyüşler düzenlediklerine bakmayın… O organizasyonlar tamamen iç kamouyonu ‘uyutmaya’ yönelik… Belgeleriyle sabit; perde arkasında güle oynaya ticarete devam ediyorlar.
Giden, ‘yıl’ değildi, ‘zaman’ değildi ‘ömürdü’ aslında. Dünyanın saçları ağardı. Menzile bir adım daha yaklaştık…
